Wikipèdia

Thomas Malory

Sir Thomas Malory (c. 1415 – 14 de Març de 1471) èra un escrivan anglés, autor or compilator de Le Morte d'Arthur. Dempuèi la fin del sègle XIX, es mai sovent identificat coma Sir Thomas Malory of Newbold Revel in Warwickshire,[1] un cavalièr, proprietari, e Membre del Parlament.[2] Abans, pensavan los biografs John Leland e John Bale qu'èra gallés (identificant "Malory" a "Maelor").[3]

Identitat

modificar

Fòrça de çò que se sap de Malory ven del raconta contengut dins las preguièras del manuscrit de Winchester. I es descrich coma "knyght presoner" (cavalièr presonièr), lo destriant de sièis autres individús tanben nomenats Thomas Malory al sègle XV epòca ont foguèt escrich Le Morte d'Arthur.[4]

En nota finala de "Tale of King Arthur" (libre I–IV) l'editor William Caxton escrich: "Vos prègui totes senhors e sehoras que legissètz aqueste libre sus Artús e sos cavalièrs, del començament al final, pregatz per ièu encara que soi vivent, que Dieu m'envia bona desliurança e a ma mòrt, vos prègui totes que preguètz per mon alma. Per aqueste libre que foguèt acabat la novena annada de reigne del rei Edoard IV per Sir Thomas Maleore, cavalièr, que l'ajuda Jèsus dins sa granda poténcia, que foguèt un servicial de Jèsus de jorn e de nuèch."

L'autor èra educat, que sas fonts "son tiradas de francés," çò que suggerís qu'èra d'una familha rica. L'edat del pretendent deu tanben correspondre a l'epòca de l'escritura.

Thomas Malory of Newbold Revel

modificar

De luènh lo melhor candidat per èsser aqueste autor es Thomas Malory of Newbold Revel de Warwickshire. H. Oskar Sommer prepausèt pel primièr còp aquesta identificacion dins l'edicion de Le Morte d'Arthur en 1890, a George Lyman Kittredge, professor a Harvard, presentèt de pròvas en 1896. Kittredge mostrèt Malory coma un soldat e un membre del Parlament, qu'es vencut a Calais amb Richard Beauchamp, Comte de Warwick. Pasmens, una biografia d'Edward Hicks publicada en 1928 revela que Malory aviá estat emprisonat coma panaire, bandit, raubaire, e violaire, que sembla malaisit correspondre a las nautas normas de la cavalariá del quita libre.[5]

Malory nascut de Sir John Malory of Winwick, Northamptonshire, avent servit per la Justícia dins la Patz a Warwickshire e coma membre del Parlament, e de Lady Phillipa Malory, eritièra de Newbold. Nasquèt après 1415 e abans 1418, sabent qu'atenguèt sa majoritat (21 ans) entre 1434 e 1439.[6] foguèt fach cavalièr lo 8 d'octobre de 1441, venguèt soldat profesional, al service del duc de Warwick—mas aquestas datas son vagas, e se sap pas perque foguèt destriat. Tengava son ròtle d'elector a Northamptonshire mas, en 1443, el e son co accomplici Eustace Barnaby son accuzats d'aver atacat, raubat, e panat 40 liuras dels bens de Thomas Smythe, pasmens se res li ven en carga. Se maridèt amb una femna nomenada Elizabeth Walsh,[7] amb qui aguèron fin finala un filh, nomenat Robert, e benlèu un o dos mai enfants.[8]

Ongan, Malory foguèt elegit al Parlament, servissent coma knight of the shire de Warwickshire pel rèste de 1443, e nomenat a una comission reiala encargada de la distribucion d'argent dins las vilas pauras del Warwickshire. Malgrat las cargas criminalas contra el, sembla que demorèt en règla amb sos pars. En 1449, foguèt elegit membre del Parlament pel sèti assegurat de Great Bedwyn pel Duc de Buckingham.

L'estatut de Malory cambia subte en 1451 alara qu'es accusat he d'aver preparat una amboscada al Duc de Buckingham, Humphrey Stafford, un emiment Lancastrian dins la guèrra de las Ròsas, amb 26 autres òmes un jorn de 1450. L'accusacion foguèt jamai provada. En 1451, foguèt accusat d'aver extorquit 100 shillings a Margaret King e William Hales de Monks Kirby, puèi del mèsme contra John Mylner per 20 shillings. Tanben foguèt acusats d'aver fach fraccion de l'ostal de Hugh Smyth de Monks Kirby en 1450, panant 40 liuras de merças e d'aver violat l'esposa, e de l'aver encara atacat a Coventry uèit setmanas mai tard. Pasmens a l'epòca, la carga de viol s'aplicava tanben en cas de relacion concentida amb una femna maridada que l'espós aviá pas acceptat lo ligam.[9]

Lo 15 de març de 1451, Malory e 19 autres s'ordonèt que sián arrestats. Lo foguèron pas, e los meses seguents, Malory e consòrts aurián fach una seriá de crimes, subretot raubatòris amb violéncia, mai de 100. Un còp, foguèt arrestat e emprisonat al castèl de Maxstoke, mas escapèt, passant la doga, e tornèt a Newbold Revel. Fòrça d'aqueste crimes, se s'èran realizats, semblan aver per cibla la propertat e partisans del Duc de Buckingham. Malory èra un partisan de l'ancian rival dels Buckinghams, lo Duc de Warwick, alara benlèu i aviá un motiu politica reire las atacas de Malory (en supausant que lo realizèt) o las cargas de Buckingham e consòrt contra el. Es possible que los enemics de Malory an ensajat de lo calomniar, e qu'es provat que lo duc de Buckingham èra un enemic de longas.[10]

Fin finala Malory foguèt jutjat lo 23 d'agost de 1451, a Nuneaton, una vila situada al centre del poder dels Buckinghams luòc ont Malory trobèt pauc d'ajuda coma partisan de Beauchamps. Los acusats èran Malory e d'autres; amb fòrça cargas. Malory foguèt atacat e mandat a la prison de Marshalsea a Londres, ont demorèt un an. Demandèt un procès amb una jurada d'òme del sieu país. Sens succes, mas foguèt liberat. En març de 1452, tornèt a Marshalsea, que se n'escapèt dos meses mai tard, benlèu corrompent lo gardas e jaulièrs. un mes après encara tornèt en prison, aqueste còp i demorant fins al mai seguent, alara liberat amb una caucion de 200 liuras, pagada per numbre de partisans de Warwickshire.

Mai tard Malory foguèt arrestat a Colchester, acusat d'autres crimes, coma de raubaments e panatòri de cavals. Encara un còp, escapèt e de nòu arrestat e tornat a la prison de Marshalsea. Foguèt perdonat a l'accession d'Edoard IV en 1461. Jamai foguèt veraiament jutjat per totas aquestas cargas contra el, levat a Nuneaton en 1451. En 1462, Malory establiguèt sa succession per son filh Robert e, en 1466 o 1467, Robert engendrèt Nicholas, que foguèt lo darrièr eritièr de Malory.

Òbras

modificar

Malory benlèu foguèt emprisonat a la prison de Newgate a partir de 1460 fins a sa liberacion. Benlèu escriguèt Le Morte d'Arthur (La mòrt d'Artús) basat sus la mitologia Artusiana, La primièra òbra màger en anglés e en pròsa. Richard Whittington, cónsol màger de Londres, èra responsable de l'òbra filantropica que permet als prisonièr d'accedir a la bibliotèca del monastèri de Greyfriars tocant Newgate.[11] Aquò, apondent la possibilitat que Malory aja un pauc de fortuna, li assegurariá un cèrt nivèl de confort e léser dins la prison. Sas fonts màger compren lo cicle Artusian en pròsa francesa, History of the Kings of Britain de Geoffrey of Monmouth's, e doas òbras anglesas nomenada Alliterative Morte Arthure e Stanzaic Morte Arthur.[12]

L'òbra complèta comprend sièis romanças de 21 libres amb 507 capítols, qu'es fòrça mai cort dins las fonts originalas francesas.[13] Malory organizèt aquestas diferentas fonts e consolidant l'ensemble de biais coërent. L'òbra originala es titulada The Book of King Arthur and His Noble Knights of the Round Table, mas l'editor William Caxton lo cambièt en Le Morte d'Arthur.[14]

De criticas argumentèron que Le Morte d'Arthur de Malory èra primièr un commentari politic de la quita epòca de Malory. Malory conta d'n primièr un passat idilic jos la ferula del rei Artús e sos cavalièrs, mas coma l'intriga e las bragas se desvolopan, lo reialme utopic s'afonda, çò que pòt rebatre un parallel e un avertiment contra la luchas se debanant pendent las Guèrras de las ròsas. Los cambiaments contradictòris del personatge del rei Artús pendent l'òbra pièjan la teoria qu'Artús representa diferent e regnes segon sas istòrias. Aqueste argument foguèt tanben utilizat per ensajar de reconciliar la reputacion dobtosa de Malory coma persona que cambia de camp amb l'inesperat idealism de Le Morte d'Arthur.

Las fonts de roman Le Morte d'Arthur, e lo biais de far de Malory amb aquestas, correspond gaireben a aquestas de The Wedding of Sir Gawain and Dame Ragnelle; ambedos s'acaban amb una preguària de mèsma formulacion per èsser liberat de preson. Aquò fa pensar que d'especialistas recentament penson que Malory seriá l'autor del poèma.[15][16]

Nòtas

modificar
  1. ↑ Whitteridge, Gweneth. "The Identity of Sir Thomas Malory, Knight-Prisoner." The Review of English Studies; 24.95 (1973): 257–265. JSTOR. Web. 30 November 2009.
  2. ↑ Riddy, Felicity: Sir Thomas Malory. Leiden: E. J. Brill.
  3. ↑  {{{títol}}}. ISBN 0-19-282420-1. 
  4. ↑ Bryan, Elizabeth J. (1999/1994). "Sir Thomas Malory", Le Morte D'Arthur, p.v. Modern Library. New York.
  5. ↑  [1]. 
  6. ↑ .
  7. ↑ Field, P.J.C. The Life and Times of Sir Thomas Malory. Cambridge: D.S. Brewer, 1993. Print
  8. ↑ Field ODNB
  9. ↑ Cooper p. x
  10. ↑ Aurner, Nellie Slayton (June 1933). Sir Thomas Malory—Historian? 48. Modern Language Association, 362. DOI:10.2307/457782. 
  11. ↑ Aurner, p. 363.
  12. ↑ .
  13. ↑ Aurner, p. 365.
  14. ↑ Dichmann, Mary E. (September 1950). Characterization in Malory's Tale of Arthur and Lucius 65. Modern Language Association, 877. DOI:10.2307/459579. 
  15. ↑ .
  16. ↑ Norris, Ralph (2009). Sir Thomas Malory and the Wedding of Sir Gawain and Dame Ragnell Reconsidered 19, 82–102. DOI:10.1353/art.0.0051. 

Referéncias

modificar
  • Cooper, Helen, Le Morte Darthur: The Winchester Manuscript (OUP 1998) ISBN: 0-19-282420-1
  • Malory, Thomas, Cowen, Janet & Lawlor, John. Le Morte D'Arthur. Volume II. Harmondsworth: Penguin Books, 1969.googlebooks Retrieved 2 December 2007
  • Vinaver, Eugène, "Sir Thomas Malory" in Arthurian Literature in the Middle Ages, Loomis, Roger S. (ed.). Oxford: Clarendon Press, 1959. ISBN: 0-19-811588-1
  • Field, P. J. C., The Life and Times of Sir Thomas Malory, Cambridge: D. S. Brewer, 1993. ISBN: 978-0-85991-385-0
  • ——— "Malory, Sir Thomas (1415x18–1471)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, May 2011 [1 Jan 2013] (requires login)
  • Smith, Sheila V. Mallory, A History of the Mallory Family, Phillimore, 1985, ISBN: 0-85033-576-0
  • Hardyment, Christina, Malory: The Life and Times of King Arthur's Chronicler, Harper Collins, 2005, ISBN: 0-06-620981-1
  •  [2]. 
  • Riddy, Felicity. Sir Thomas Malory. Leiden: E. J. Brill, 1987. Print.
  • Whitteridge, Gweneth. “The Identity of Sir Thomas Malory, Knight-Prisoner.” The Review of English Studies; 24.95 (1973): 257-265. JSTOR. Web. 30 November 2009.
  • Malory, Thomas & Matthews, John. Le Morte d'Arthur. London: Cassell & Co, 2000.

Ligams extèrnes

modificar
Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/w/index.php?title=Thomas_Malory&oldid=2100219 »