Temple de Diana
Lo Temple de Diana o mai popularament Temple de la Fònt, es un dels nombroses monuments romans preservats dins la vila de Nimes (Lengadòc). Aparten a l'ensems arquitectural dels Jardins de la Fònt e es vesin d'una autra òbra romana famosa, la Torre Manha. Venguèt monument istoric en 1840.
Discussion sus son nom e son utilizacion modificar
Lo nom del Temple es estat a la basa de fòrça discussions entre los divèrses erudits qu'estudièron lo monument. Popularament e dins los actes èra designat jol nom de Temple de la Fònt fins a 1622 e qu'es a partir d'aquela data que lo nom de Diana comencèt a ganhar mai de popularitat. Se sap pas a debon s'èra dedicat a Diana e tanpauc se foguèt vertadièrament un temple. Son plan basilical exclusís lo fach que pòsca èsser un temple e lo nom "de Diana" se fondamenta sus cap de donada arqueologica o istorica. Aprèp la descobèrta d'inscripcions romanas incompletas se pensèt que lo temple podiá èsser dedicat a las divinitats egipcianas Isis e Osiris que foguèron adoradas a Nimes.
Istòria modificar
Aqueste monument s'inscriu dins lo santuari centrat sul ninfèu e consagrat a l'emperador August. Se pensa que benlèu s'i encabiá una bibliotèca a mai se d'autres autors pensèron que podián èsser de tèrmes. L'edifici data del temps d'August, la faciada probablament foguèt reabilitada durant lo sègle II. A l'Edat Mejana, entre 991 e 1577, albergava la capèla del convent de las monjas de Sant Salvador, çò qu'explica sa conservacion. Lo convent e lo temple foguèron parcialament destruch durant las guèrras de religion pels catolics de la vila que volián pas que poguèsse venir un refugi per las tropas protestantas. Cap a 1570, l'arquitècte venician Palladio que demorèt qualque temps a Nimes ne faguèt fòrça dessenhs abans qu'un incendi transformèsse lo Temple en çò qu'es ara. Foguèt la debuta d'una popularizacion de l'endrech que deviá venir encara mai importanta durant l'epòca romantica.
Son influéncia sul romantisme modificar
Al sègle XVIII foguèt una inspiracion per mai d'un romantic, coma per exemple lo pintor francés Hubert Robert que ne faguèt qualques pinturas e esquissas.
Descripcion modificar
Encastat en granda part dins lo flanc del mont Cavalièr, lo temple èra, originalament envirat de salas annèxas e suportava un nivèl o mai una terrassa.
Actualament, çò que demora de la construccion iniciala consistís en una sala voutada (de dimensions interioras 14,52 m sus 9,55 m) amb doas gàbias d'escalièrs que menavan a de membres qu'an desaparegut.
La sala aviá per dobertura sonque una pòrta, sens cap mena de sistèma de barrament, e la fenèstra que la subremonta.
La paret laterala del nòrd permet d'entreveire una sèria de cinc nichas rectangularas subremontadas en alternància de frontons triangulars e semi-circulars. Entre chaque nicha s'ennauçava una colomna d'òrdre composit adossada.
Dins lo fons, tres compartiments mai prigonds presentan de plafons ondrats de caissons escultats.
Durant las excavacions de 1745, foguèt destapat lo paviment antic, qu'es fach de "placas de marbre de mantuna color", (decor en opus sectil) que ne demòra lo supòrt de mortièr.
La faciada principala, forada de tres grandas baias cintradas, a servat dos nivèls. Durant cèrt temps, d'autres vestigis d'epòca romana foguèron depausats dins lo temple.