Sozomèn
Sozomèn (vèrs 375 - vèrs 450) foguèt un retor e un istorian bizantin de Palestina. Fa partida deis istorians pus importants de l'Antiquitat Tardiva.
Es l'autor d'una Istòria eclesiastica, escricha dins lo corrent deis annadas 440-450, que conta l'istòria de la Glèisa de 324 a 429. Formada de nòu libres, presenta leis eveniments dau rèine de Constantin (libres I e II), lo periòde entre lei mòrts de Constantin e de Constanç II (III e IV), lo periòde 361-378 (V e VI) e leis annadas 379-429 (VII, VIII e IX). Son trabalh es pas una apologia dau cristianisme. D'efèct, au contrari d'autreis escrichs dau periòde, utilizava de documents eissits de sei recèrcas personalas e un metòde relativament objectiu a respèct de la màger part de sei contemporanèus. En particular, estudièt lei causas de la difusion dau cristianisme entre lei pòbles barbars e leis originas e desvolopaments de l'arianisme. Pasmens, la credibilitat de certanei fachs raportats dins son òbra, especialament lei descripcions dei practicas e de costumas religiosas, es uei l'objècte d'interrogacions de part deis istorians modèrnes.