Servici dau Trabalh Obligatòri
Lo Servici dau Trabalh Obligatòri, abreujat en STO, foguèt, durant l'ocupacion de França per Alemanha, la requisicion e lo transferiment vèrs lo IIIen Reich de centenaus de miliers de trabalhaires francés en vista de participar a l'esfòrç de guèrra alemand. Lei personas requisicionadas èran aubergadas dins de camps de trabalhaires. Instaurada en febrier de 1943, la mesura foguèt adoptada per lo govèrn de Vichèi après la revirada dei dispositius precedents coma la Relèva e la mobilizacion fòrçada d'obriers. D'efiech, lo premier sistèma, basat sus lo volontariat, aviá suscitat pauc d'interès e lo segond aviá entraïnat de protestacions tròp importantas. Per contentar lei demandas de man d'òbra alemandas, Vichèi organizèt donc un procès pus generau e pus egalitari inspirat per la conscripcion amb un sistèma dei « classas ». Aquò permetèt la requisicion de 600 000 a 650 000 trabalhaires. Pasmens, fòrça refractaris assaièron de defugir la requisicion, çò que menèt a una importanta creissença dei maquís de la Resisténcia. De mai, a partir d'aost, la partença deis obriers requisicionats èra a desorganizar fòrça companhiás francesas que trabalhavan per leis Alemands. En setembre de 1943, lo STO foguèt donc globalament abandonat[1], mai leis Alemands prenguèron de mesuras per integrar dirèctament l'economia francesa au sen de l'economia alemanda.
Liames intèrnes
modificarBibliografia
modificar- Patrice Arnaud, Les STO. Histoire des Français requis en Allemagne nazie, París, CNRS Éditions, 2010, 592 p.
- Jacques Evrard, La Déportation des travailleurs français dans le IIIe Reich, París, Fayard, collection « Les grandes études contemporaines », 1972.
- Raphaël Spina, Histoire du STO, París, Perrin, 2017.