Sagrada Familha
La Sagrada Familha (Sagrada Família en catalan) de Barcelona, o d'un biais mai formal, Temple Expiatòri de la Sagrada Familha, òbra inacabada de l’arquitècte catalan Antoni Gaudí, se situa dins lo barri de la Sagrada família, del districte de l’Eixample de Barcelona. Es un dels exemples mai coneguts del modernisme catalan. Segon las donadas de 2004, la Sagrada Familha es lo monument mai visitat de l'estat espanhòl, subrepassadoira de l'Alhambra de Granada e lo Musèu del Prado a Madrid.Aquesta construccion es una glèisa catolica e malgrat sa talha impressionanta es pas catedrala, la Catedrala de Barcelona es la Catedrala de Santa Eulàlia, un edifici gotic de l'edat mejana.
En 1882 Josep M. Bocabella aviá aquesit de terrenhs per auborar un temple dedicat a la "sagrada familha" del catolicisme. Los desacòrds amb lo primièr arquitècte faguèron que Gaudí se carguèsse de las òbras, amb un projècte flame nòu plan mai ambiciós. Es aquesta òbra encara en via de construccion. La data prevista d'acabament de las òbras, se lo ritme actual ten, seriá en 2065.
Durant las darrièras annadas de sa vida, Gaudí practicament sonque trabalhava e viviá per la Sagrada Familha e, quand moriguèt, laissèt mai d'un plan, projècte e esbòs.
Las òbras que actualament se fan per tal d'acabar la Sagrada Familha, respèctan lo projècte original de Gaudí dins son ensems, pasmens o fan pas dins los detalhs, que son estats adaptats a l'estetica modèrna e a l’estil dels artistas que pòrtan lo projècte.
Actualament son ja bastidas doas de les tres faciadas: la de la Naissença (nòrd-èst, Carrer Marina), que foguèt gaireben completada en vida de Gaudí e la de la Passion (sud-oèst, C/Sicília), amb un ensems escultural de Josep Maria Subirachs. La faciada de la Glòria (sud-èst), se situarà sul carrer Mallorca, que passarà per un tunèl, e per la bastir caldrà desrocar los ostals que son actualament a l'autre costat de la carrièra.
Istòria modificar
Lo 31 de decembre de 1881, Josep Maria Bocabella crompèt de terrenhs ont se trobavan divèrses ostals, e èran compreses entre las carrièras de Malhòrca, Marina, Provença e Sardenha. La crompa li costèt 172.000 pessetes, e la soma veniá d'aumòinas. La tòca del projècte èra de bastir un temple dedicat a la Sagrada Familha (valent a dire sant Josèp, la Verge Maria e Jèsus). A mai del temple, lo projècte compreniá la construccion d'escòlas. Lo primièr arquitècte qu'èra estat causit foguèt Francesc de Paula del Villar, que tracèt un projècte neogotic amb una glèisa de tres naus amb un creuer e una absida amb deambulatori; en 1882, lo quite jorn de Sant Josèp, l'avesque Urquinaona i plaçava la primièra pèira,[1], moment que coïncidiguèt amb la proclamacion durant lo Concili Vatican I de Sant Josèp coma patron de la Glèisa Universala. Francesc de Paula del Villar aviá l'idèa d'un ensems neogotic, e aviá rebutat lo projècte de Bocabella de far una replica del Santuari de Loreto, que se pensa que foguèt l'ostal de Josèp e Maria a Nazaret.[2] Los desacòrdis de Villar amb Bocabella e amb son conselhièr, l'arquitècte Joan Martorell i Montells, faguèron que en 1883 foguèt Gaudí que se vegèt encargar de la construccion –aprèp recomandacion del meteis Martorell, que Gaudí aviá collaborat amb el coma ajudaire– amb un projècte novèl plan mai ambiciós.[3]
Lo projècte presentat per Gaudí, qu'en aquel temps aviá trenta-un ans, cambiava tot de l'ancian projècte de Villar. S'agissiá de bastir lo temple amb son originalitat pròpria de tendéncia naturalista-modernista, amb una granda torre centrala de 170 mètres dedicada al Crist, e en aumentar las dimensions del temple. Las referéncias misticoreligiosas an una importància bèla dins l'òbra de Gaudí, tant dins l'aspecte estrictament iconografic coma tanben dins la simbolica.[4]
Acceptat pel promotor amb un estrambòrd dels grands, l'arquitècte consagrèt lo demai de la sia vida a far créisser aquesta òbra, e mai d'un biais exclusiu durant los quinze darriès ans que precediguèron sa mòrt.
.jpg)
En decembre de 1884, Gaudí signèt lo projècte de la capèla de Sant Josèp a l'absida de la cripta, que foguèt inaugurat lo 19 de març de 1885, e que i intervenguèron tanben sos discipols Llorenç Matamala i Piñol e Carles Mani.[5] Se sap qu'aquel an i trabalhavan una equipa compausat per uèch maçons, dètz picapeirièrs, dotze escultors e un nombre indeterminat de fustièrs i sarralhièrs.[6]
Galariá modificar
-
Façada de la Passion -
Façada de la Passion -
Detalh de la façada de la Passion -
Portal de Subirachs
Referéncias modificar
- ↑ Modèl:Ref-llibre
- ↑ Bassegoda Nonell, Joan (2002), Gaudí o espacio, luz y equilibrio, Criterio, Madrid.p. 112, ISBN 84-95437-10-4.
- ↑ Modèl:Ref-llibre
- ↑ Joan Bassegoda i Nonell: Antoni Gaudí (1852-1926), pàg. 177.
- ↑ M. Lluïsa Ramos,Catedrals,monestirs i grans edificis religiosos, 2005, Barcelona, Geostel,pàg.21, ISBN 84-96295-15-X.
- ↑ Barral i Altet, Xavier, 1999, Art de Catalunya,arquitectura religiosa moderna i contemporània, Edicions L'isard, pàg.218 ISBN 84-89931-14-3
