Sètge de Melun (1420)
Lo sètge de Melun se debanèt en 1420 durant la Guèrra de Cent Ans (1337-1453). Après la signatura dau Tractat de Troyes, lo rèi d'Anglatèrra Enric V e lo duc Felip III de Borgonha acomencèron una campanha militara per assegurar sei posicions a l'entorn de París. Prenguèron sensa dificultat majora lei vilas de Sens e de Montereau mai la vila de Melun, defenduda per una garnison de 600 a 700 òmes dirigits per Arnaud Guilhèm de Barbadan, demorèt fidèla au Daufin Carles. Lo sètge de la ciutat durèt cinc mes en causa de la resisténcia acarnada dei defensors. Foguèt a l'origina de pèrdas importantas dins lei dos camps e d'una famina dura que donèt sa devisa actuala a la vila Fides muris usque ad mures (en occitan « Fidèus a sei barris fins a manjar de rats »). Pasmens, la manca de viures e l'abséncia d'ajuda entraïnèron finalament sa capitulacion. Arnaud Guilhèm de Barbadan foguèt capturat e torturat fins a sa liberacion en 1429 per l'armada francesa. Lei soudats escocés qu'avián participat a la defensa foguèron dirèctament executats[1]. Melun deguèt tanben liurar d'ostatges e una garnison anglesa s'i installèt.
Liames intèrnes
modificarBibliografia
modificar- (fr) Jean-Claude Castex, Répertoire Des Combats Franco-anglais de la Guerre de Cent Ans (1337-1453), Les Éditions du Phare-Ouest (2012), pp. 251-252.