Renée Gailhoustet
Renée GailhoustetGalhostet?[1] (Oran, 15 de setembre de 1929-Ivry de Sèina, 4 de genièr de 2023) es una arquitècta argeriana d'origina occitana, coneguda per sas realizacions de lotjament social en banlèga parisenca.
Biografia
modificarEs la filha de Maurice Gailhoustet, comptable puèi director adjutòri del jornal L'Écho d'Oran, sortit d'una familha de Puèg la Ròca (Carcin).
Fa d'estudis literaris a París, qu'i obten la licéncia de letras. Per conviccion (es de la joventut comunista) decidís de venir arquitecta.
Dintra a la fin de l'annada 1952 a l'Escòla nacionala superiora de las bèlas arts, dins lo talhièr de Marcel Lods, André Hermant e Henri Trezzini, lo sol qui dins aquel temps accèpta las femnas. I tròba Jean Renaudie, amb qui entamena una relacion que durarà fins en 1968, amb la naissença de doas filhas. Fin 1958, abandona aquel talhièr per integrar lo talhièr exterior de Jean Faugeron. Es diplomada en 1961 sus un projècte de torre de lotjaments en semi-duplex: tre aquela epòca, es una dels rars arquitèctes a s'interessar a las problematicas del lotjament social.
Ensenha a l'Escòla especiala d'arquitectura de 1973 a 1975.
Morís lo 4 de genièr de 2023 als 93 ans.
Recompensas
modificar- 2018: Medalha d'onor de l'Acadèmia d'arquitectura.
- 2019: Grand prèmi de las arts de Berlin (Großer Kunstpreis Berlin).
- 2022: Prèmi d'arquitectura de la Royal Academy of Arts
- 2022: Prèmi d'onor del Grand Prèmi nacional de l'arquitectura (GPNA).
Publicacions
modificar- Des racines pour la ville, éd. de l'Épure, 1998, 151 p.
- Éloge du logement, éd. Massimo Riposati, 1993, 95 p.
- Le Panoramique et l'observatoire de la ville, éd. Ne Pas Plier, 2000
- Renée Gailhoustet et Gérard Grandval : le 23 mai 1991, conférence animée par Bruno Vayssière, éd. du Pavillon de l'Arsenal, coll. « Architectes repères, repères d'architectures », 1998, 59 p.