Protoindoeuropèus

Lei Protoindoeuropèus son lei populacions locutritz de l'indoeuropèu comun, una lenga preïstorica reconstituïda considerada coma lo parlar a l'origina dei lengas indoeuropèas actualas. Lei recèrcas sus aquelei populacions son principalament realizadas a partir dei donadas eissidas de l'arqueologia, de la lingüistica e de la genetica. An pas encara permés de desgatjar un scenari unic per descriure l'istòria d'aquelei pòbles. Pasmens, sembla possible de supausar que son originàrias d'una region situada a l'entorn de la mar Caspiana ò de la mar Negra coma la partida occidentala de l'estèpa eurasiatica, la peninsula anatoliana ò lei plans iranians. Puei, aurián migrat en direccion d'Euròpa e d'Índia onte la màger part dei populacions actualas parlan una lenga indoeuropèa.

L'indoeuropèu comun eu meteis sembla d'èsser una lenga relativament recenta que seriá la forma presa per un parlar encara pus ancian. D'efiech, segon lei recèrcas actualas, l'indoeuropèu comun aviá un lexic diversificat per parlar de la terralha, dau norigatge, de l'agricultura e dei textils. Aviá tanben conoissença de la ròda, de l'araira e de la metallurgia dau coire. Es donc probablament una lenga de la fin dau Neolitic. Per aquela rason, de lingüisticas destrian de fasas diferentas de son evolucion, generalament lo protoindoeuropèu, l'indoeuropèu mejan e l'indoeuropèu tardiu, que correspòndon a d'estadis d'evolucion situats entre lei millenaris V e III avC.

Liames intèrnes

• Indoeuropèu.

Bibliografia

• (fr) James Patrick Mallory, À la recherche des Indo-Européens : langue, archéologie, mythe, París, Seuil, 1998, 358 p.
• (fr) André Martinet, Des steppes aux océans. L'indo-européen et les Indo-Européens, París, Payot, 1987.
• (fr) Bernard Sergent, Les Indo-Européens. Histoire, langues, mythes, París, Payot, 1995, 536 p.