Prince de Mónegue

Lo prince o la princessa de Mónegue es lo sobeiran de la ciutat-Estat de Mónegue, segon la constitucion monegasca del 17 de decembre de 1962. Definís lo govèrn del principat coma una monarquia constitucionala ereditària. Lo prince de Mónegue es lo cap de l'Estat monegasc e representa lo principat al respècte de las poténcias estrangièras.

Prince de Mónegue

Titular	Albèrt II de Mónegue dempuèi lo 6 d'abril de 2005
Residéncia	Palatz del Prince de Mónegue
Jurisdiccion	Mónegue
Luòc	Mónegue
Creacion	29 de novembre de 1604
Suplent	prince ereditari de Mónegue
Site web	palais.mc…

Accession al Tròn

Per exercir sas foncions de Prince de Mónegue, l'edat de la majoritat es fixat a detz e uèit ans. La regéncia es organizada per los estatuts de l'Ostal sobeiran.

Mai sovent, l'eritièr de la Corona monegasca, s'es l'ainat o l'ainada legitim(a) del Prince sobeiran, es titulat de prince ereditari de Mónegue e de marqués dei bauç.

Competéncias

Lo Prince a las foncions e las competéncias seguentas:

• representa lo Principat al respècte de las poténcias estrangièras,
• signa e ratifica los tractats e acòrdis internacioanls. Los comunica al Conselh nacional, mejans lo Ministre d'Estat, abans lor ratificacion,
• exercís lo drech de gràcia e d'amnistia, e tanben lo drech de naturalizacion e de retorn dins la nacionalitat,
• e conferís los òrdres, títols e autres distinccions.

Succession

L'article 10 de la Constitucion dispausa que « la succession al Tròn, obèrta per seguida de decès o d'abdicacion, se realiza dins la descendéncia dirècta e legitima del Prince regnant, per òrdre de primogenitura amb prioritat mascla al meteis gra de parentat ».

En cas de manca de descendéncia dirècta e legitima, « la succession se realiza al benefici dels fraires e sòrres del Prince regnant e de lors descendents dirèctes e legitims, per òrdre de primogenitura amb prioritat mascla al meteis gra de parentat ». L'article apond : « se l'eritièr que seriá estat cridat per pujar sul Tròn en vertut dels alineas precedents es defunt o renoncièt abans l'obertura de la succession, la devolucion se realiza al benefici dels sieus descendents dirèctes e legitims, segon l'òrdre de primogenitura amb prioritat mascla al meteis gra de parentat ».

Fin finala, se las disposicions precedentas permeton pas de povesir la vacança del Tròn, « la succession se realiza al benefici d'un collateral designat pel Conselh de la Corona susr avís confòrme del Conselh de regéncia. Los poders princièrs son provisòriament exercits pel Conselh de regéncia ».

L'eritièr del Tròn, es pas membre de la familha princièra, deu obligatòriament adoptar lo nom e las armas dels Grimaldi.

Titulatura e predicatura

Lo prince sobeiran de Mónegue es designat coma altesa serenissima, predicat balhat pel rei Loís XIV de França. Mai lo prince a fòrça autres títols rarament utilizats, sol aquel de marqués deis Bauç pòt designar lo prince eritièr del principat. Lo prince Rainier III èra l'òme mai titulat de la planèta amb 142 títol oficials.

Los autres títols venguèron totes monegascs après la Revolucion francesa:

• duc de Valentinés,
• duc de Mazarin,
• duc de Mayenne,
• prince de Château-Porcien,
• marqués de Chilly-Mazarin,
• marqués de Guiscard,
• marqués de Bailli,
• comte de Carladés,
• comte de Ferrette, de Belfort, de Thann e de Rosemont,
• comte de Torigni, comte de Longjumeau,
• comte de Cledas,
• baron de Calvinet,
• baron del Bois
• baron de La Luthumière,
• baron de Hambye
• baron d'Altkirch,
• baron de Saint-Lô,
• senhor d'Issenheim,
• senhor de Sant Romieg,
• senhor de Matignon

Articles connèxes

• Lista dels sobeiran de Mónegue
• Illas del Prince de Mónegue

Ligams extèrnes

• (fr) Site oficial

Nòtas e referéncias

• «Constitution de la Principauté de Monaco 17 décembre 1962 (modifié par la loi n° 1.249 du 2 avril 2002)» (en francés). gouv.mc.