Palais Niel
Lo Palais Niel es l'ostal mai prestigiós bastit a Tolosa pendent lo sègle xix. Foguèt batit pel Marescal de França Adolphe Niel entre 1863 e 1868.
  | |||
| Donadas | |||
|---|---|---|---|
| Tipe | Palais | ||
| Localizacion geografica | |||
| Estat | França | ||
| Division territoriala francesa | França metropolitana | ||
| Region francesa | Occitània | ||
| Departament | Nauta Garona | ||
| Comuna francesa | Tolosa | ||
 | |||
| |||
modificar  |
|||
Istòria
modificarQuand, jol Segond Empèri, se decidèt d'organizar los grands comandaments e de plaçar al cap un Marescal de França, Tolosa foguèt designada per recebre lo cap de l'Armada Regionala del Sud (seisen Grand Comandament Militar). Lo Marescal Adolphe Niel inaugurèt aquel comandament en 1859, al retorn de la campanha d'Itàlia. L'ostal Duranti èra alara lo sètge del quartièr general e le Marescal Niel s'i installèt. Lèu, trobèt la necessitat de trapar una installacion mai en rapòrt amb la seuna foncion e prestigi. La decision de li bastir un palais foguèt alara presa.
Dins lo quartièr dels Jardins, concebut per Loís de Mondran al sègle xviii, una longa benda de tèrra nomenada "Lo Fieiral" s'espandiguèt entre lo Jardin Reial e la Pòrta de Sant Esteve. Lo 13 de març de 1860, lo cònsol màger daissèt a l'Estat los dos terses d'aquel Fieiral, siá 10 000 m2, pel bastir lo palais. L'Estat el comprèt las tèrras e imòbles bordant la carrièra de Montoliu Sant Jaume e la carrièra Escossièras Montoliu, ambedoas se piejant sus l'ancian barri roman. Lo Palais Niel doncas foguèt bastit suls ancians barris de Tolosa. Una partida de las demoranças consideradas insalubras foguèron destroïdas per la construccion del palais e l'amenatjament de la plaça Sant Jaume.
Las òbras se faguèron de 1863 a 1868 e lo 1r de genièr de 1868, lo Comte de Goyon, novèl Comandant del 6n Còrs d'armada, prenguèt possession de la demora perque, ironia del sòrt, lo Marescal Niel, vengut entre temps Ministre de la Guèrra en 1867, jamai demorèt dins lo palais que pòrta lo seu nom e morriguèt un an mai tard en 1869.
L'arquitectura
modificarL'arquitectonica
modificar
D'entre los projèctes prepausats, aquel del Capitan Bonnal (engenhariá militar) foguèt causit. Aquel Capitan, d'origina tolosenca, faguèt los desenhs de l'ensems del bastiment, que la construccion comencèt jol reialme de Napoleon III, a l'epòca que s'acabava la construccion de l'ala Rivoli del Lovre e de l'Opèra Garnier.
Bastit sus tres nivèl, lo bastiment principal será criticat, subretot per la dintrada, jutjada tròp pichona al repècte del rèsta. Rare dins la region, lo teulat mansardat es de lausa, çò qu'es pas sens remembra l'influéncia de l'arquitecturala parisenca.
La faciada Nòrd
modificarLa faciada Nòrd, costat plaça Montoliu, sevèra e marciala, es completada per doas alas en retorn que delimitan la cort d'onor. La dintrada, encastrada per de colomnas doricas, evòca un Arc de trionf. Una frisa de trofèus e de cascos en soslignant l'aspèste militar. Henri Mauriette, professor a l'Escòla de las Bèlas Arts, escultèt lo Fronton que corona l'estatge. Nos mòstra atal França coronada de lutz entre la guèrra e la patz, e Minerva e los arts. Quand a la fenèstras, l'ornament foguèt realizat per Calmettes.
La faciada Sud
modificar
La faciada Sud dona suls jardins e lo Jardin del Grand Redond en s'encastrant armoniosament dins l'arquitectonica. Lo peristíl dona a aquela faciada un aspect prestigiós e elegant. Lo fronton curvilinha escultat pel Tolosenc Carles Ponsin-Andarahy representa d'amables putti d'entre los simbòls militars e agricòlas. De notar de gènis de la guèrra, escultats per Alphonse Azibert.
Lo grand cèdre del Liban
modificar
I a tanben dins lo jardin un grand cèdre del Liban, portat en 1866 mercé a l'ingeniositat de Demouilles, orticultor paln conegut a l'epòca. Aquela arbre, situat al delà del pont de l'Escòla veterinària, a mai de 2,5 km, aviá alara trente ans e mesurava un mètre vint de circonferéncia. Calguèt per extraire l'arbre al meteis temps levat un volum important de tèrra: las dimensions d'aquela gigantèsca turron de 4,20 m de diamètre e 1,20 m d'espassor. L'ensems constituissiá un pes de prèp de 35 tonas. Des ralhs, de ròtlèus de fèrre, un caval e sièis òmes foguèron necessaris per desplaçar l'ensems. Se las principalas dificultats foguèron de virar a angle drech als caireforcs e de far la davalada anant del pont de l'Escòla veterinària cap a la gara, Demouilles deguèt se battre per obtenir las autorizacions de transpòrt. L'arbre arribèt a destinacion mai d'un mes e mièg aprèp lo començament del desrasigament. Demorava encara a lo pausar dins lo clòs preparat per lo recebre, pasmens aprèp aver tombat un pan del barri.
L'interior
modificarL'intrada
modificarDans l'intrada se trapa un monumental escalièr d'onor que la rampa de fonda es ornada de palmas e de decors. Lo long de las parets, un decors de garlandas de fuèlhas de garric e de laurièr, de trofèus e d'aglas, dona a l'ensems un aspècte a l'encòp teatral e solemne.
Le grand escalièr seriá lo meteis sens lo retrach del Marescal Niel (pintat per Charles-Philippe Larivière en 1860), qu'apond a la perspectiva tota la seuna dimension. I a tanben fòrça trofèus militaes, d'allegorias als arts e als guerrièrs de l'Antiquitat. Las placas se trapant dins l'intrada portan los noms de totes los generals qu'aguèron un comandament a Tolosa.
Lo grand salon
modificarLo grand salon es un luòc de recepcion coma lo mòstra lo volum. Dona un ambient de majestat amb las colomnas, las doraduras somptosas e los cinc magnifics lustres. La particularitat es dins l'utilizacion dels arcs que le divisan en tres partidas, donant atal un espaci pel las festivitats e los bals. Los grands miralhs, susmontats de l'agla imperiala, fan un aspècte prestigiós e donan al salon sa dimension pels fèstals, coma lo suggrisson las garlandas e los instruments de musica. De notat que sus la chiminèa se trapan los bastons de comandament, simbòl del Marescal, e lo bust de la dama Niel.
Lo salon dels marescals
modificarLo salon dels marescals es un salon de recepcion que la particularitat demòra dins la miègrotonda dubrissent sul pargue. Una longa garlanda vegetala entorna lo plafon ornat de trofèus, del chifre imperial e de dos aglas majestoses. Lo bust sus la chiminèa representa l'escultor François Lucas, autor entre autre del basrelèu dels Ponts Bessons al johent dels Canal del Miègjorn e de Brienne.
Ligams
modificarLigams intèrnes
modificarLigams extèrnes
modificar
- (fr) Lo palais Niel