Pacte de Locarno
Lo Pacte de Locarno (ò leis Acòrdis de Locarno) son un ensemble d'acòrdis internacionaus concluts durant una conferéncia organizada en Soïssa dau 5 au 16 d'octòbre de 1925. Reüniguèt principalament Aristide Briand (França, Austen Chamberlain (Reiaume Unit), Benito Mussolini (Itàlia), Gustav Stresemann (Alemanha) e Émile Vandervelde (Belgica), Edvard Benes (Checoslovaquia) e Aleksander Skrzynski (Polonha). Adoptèron divèrsei mesuras destinadas a renforçar la patz en Euròpa e l'aplicacion dei principis fondators de la Societat dei Nacions :
- França, Belgica e Alemanha reconoguèron sei frontieras mutualas.
- lo recors ais armas per França èra considerat coma legitim en cas de reocupacion de la zòna desmilitarizada de Renània per Alemanha.
- l'arbitratge èra obligatòri entre Alemanha, França, en Belgica, Polonha e Checoslovaquia en cas de conflicte.
- Alemanha refusèt de reconóisser lei frontieras de Polonha e de Checoslovaquia mai acceptèt de pas lei violar.
En cambi de la ratificacion d'aqueleis acòrdis, Alemanha obtenguèt l'evacuacion de la zòna de Colonha e un sèti permanent a la Societat dei Nacions.
Lo Pacte de Locarno foguèt un episòdi important de la diplomacia pacifista de l'entre doas guèrras. Pasmens, foguèt rapidament minats per la [[crisi economica de 1929. Foguèt definitivament annulat per Adolf Hitler en 1936 amb la remilitarizacion de Renània.
Liames intèrnes modificar
Bibliografia modificar
- (en) Jon Jacobson, Locarno diplomacy: Germany and the west, 1925–1929, Princeton University Press, 1972.