Pèrsa ancian
|
Pèrsa ancian
| |
|---|---|
| Parlat en | Iran |
| Regions | Persida |
| Familha lingüistica | lengas indoeuropèas indoiranian iranian iranian de l'oèst iranian del sud-oèst pèrsa ancian |
| Estatut oficial | |
| ISO 639-3 | peo (en) |
Lo pèrsa ancian es una lenga iraniana atudada que foguèt parlada en Persida. Foguèt una de las lengas utilizada per l'Empèri Aquemenida.
ClassificacionModificar
Lo pèrsa ancian es una lenga iraniana de l'oèst. Quand los pèrsas prenon los poder als sobeirans arsacidas de l'Empèri Part, al sègle II apC, la lenga a evoluat e es venguda lo pèrsa mejan.
Documents de la lengaModificar
Lo pèrsa ancian es sobretot conegut per d'inscripcions reialas degudas a Darius Ièr. la mai granda, que se tròba près de l'actuala Kermanshah, es l'inscripcion de Bisotun. D'autras, fachas per Darius Ièr o Xerxes Ièr, son a Naqsh-e Rostam, a Susa o a Persepolis. Pauc nombrosas, son tamben d'un interès lingüistic limitat, que lor contengut es sovent fach de listas de pòbles e de paises someses als aquemenidas[1].
EscrituraModificar
Las inscripcions en pèrsa ancian son escrichas amb una escritura cuneïforma[1].
ReferénciasModificar
FontsModificar
- (fr) Iosif M. Oranskij, 1977, Les langues iraniennes, traduit per Joyce Blau, Institut d'études iraniennes de l'Université de la Sorbonne Nouvelle, documents et ouvrages de référence 1, París, Librairie C. Klincksieck.
