Ostal tolosan

Un ostal tolosan, o mai simplament una tolosana, es un tipe d'ostal tradicional del parçan de Tolosan, que compòrta qu'un sol nivèl e qu'a de caracteristicas particularas plan definidas, ligadas a sas originas istoricas.

Ostal tolosan tipic

Caracteristicas

Foguèt en primièr l'abitacion dels ortolans dels barris de Tolosa.

Las ancianas tèrras agricòlas destinadas a la construccion foguèron devesidas en pèças estrechas, de la largor de l'ostal, las tolosanas son de fach majoritariament mejancièras, e amb un òrt long darrièr. La tolosana aviá pas de nivèl (mas poiriá aver una cava), amb un granièr aerat e esclairat per de pichonas duberturas rondas, carradas o en lausange.

Un ancian ostal tolosan amb son potz.

La tolosana es bastida de bricas, de faciada principala cap a la carrièra, lo teulat (teulas), de doas pendas, lo biscre essent parallèl a la faciada. La construccion demòra de bricas aparentas, mas las parets pòdon èsser rebocadas, la brica demorant aparenta a l'entorn de las pòrtas e fenèstras, las cornissas e motladuras. De còps que i a, la paret es edificada en alternança de rengs de còdols e de bricas. Pasmens se lo vam es de daissar aparenta aquela construccion, per son estetica de forma, foguèt a l'origina totjorn rebocat per ne garantir la soliditat.

Una pichona motladura mostrava lo nivèl del granièr jol teulat, espaci bas pauc utilizat. Une cornissa pus importanta en bricas, a vegada soslinhada d'un bendèl de ceramica, marca l'avançada del teulat. De còps que i a un canal tròba plaça darrièr un muret gorgièr, que pòt èsser placat d'acrotèris e antefixas de tèrra cuècha, fabricadas per la celèbra fabrica dels Viravents.

En general, la tolosana possedís un corredor central, donant accès a doas salas de cada costat. Abans poiriá èsser traversat par una rigola centrala per menar las aigas cap a l'exterior. Lo jardin, situat darrièr l'ostal, compren un potz e lo « sanitari » servissent per apondre l'òrt. De còp que i a un pichon bastiment annexat, la chartrosa, es dins lo jardin, servissent per exemple per la bugada.

Evolucion a partir del sègle XX

La segonda generacion de tolosanas (pasmens qu'aja controvèrsia sus aquel apelament), a partir del debut del sègle XX, torna prendre los meteisses principis, mas l'orientacion càmbia, la paret pinhon es en faciada, una pichona fenèstra, costat de la carrièra e costat de l'òrt, esclairant lo granièr. L'ostal, sovent bastit sus una cava, es leugièrament suslevat e l'accès se fa per un potin de qualquas grasas. De còp que i a es previst un estrech passatge entre dos ostals. La construccion es pas mai totjorn de brica mas sovent de material divèrs, bricas, còdols e beton grossièr, doncas rebocadas e pintadas. Los ostals dels barris tolosans presentavan abans los reglaments d'urbanisme una granda varietat de colors. Los decòrs tradicionals son pauc a pauc remplaçats per d'elements d'arquitectura al vam.

Fòrça tolosanas classicas desapareguèron, victimas de l'urbanizacion creissenta.

Ligams extèrnes

(fr)Site suls pichons ostals tradicionals, tolosanas, botigas, etc.