Ostal de Borbon
L'ostal de Borbon (var. Estau de Borbon, Ostau de Borbon), tanben nomenat casa de Borbon, es un ensemble de familhas occitanas eissidas dels ducs de Borbons, originari de Borbon d'Archambaud. L'istòria de la familha remonta al sègle x quand lo cavalièr Ademar aquerís lo Castèl de Borbon (uèi dins la comuna eponima).
| Ostal de Borbon | |
|---|---|
| Bourbon (fr) Borbón (es) Borbone (it)  | |
 | |
| Derivacion | Dinastia capeciana |
| Brancas | Ostal de Borbon-Anjau Ostal de Borbon-Condé Ostal de Borbon-Parma Casa de Borbon-Doas Sicílias Ostal de Borbon-Orleans Ostal de Borbon-Busset Ostal capecian de Borbon Ostal de Borbon-Vendòma Ostal de Borbon-Conti Ostal de Borbon-Orleans-Bragança Ostal de Borbon-Galliera |
| Fondator | Robèrt de França e de Provença |
| Data de fondacion | 1272 |
| Estats | Reialme de França Espanha Reiaume de Navarra Reialme de Sicília Reialme de Nàpols Ducat de Parma e Plasença |
Los Borbons son de còps qualificats de borbonós, -osa.
Istòria
modificarSon nom deriva del fèu de Borbon l'Archambaud que l'ancessor de la familha, Robert de Clarmont, seisen filh de Loís IX lo Sant, confisquèt en esposant Beatriu, filha de la darrièra feudataire d'aquela region, Anhès de Dampierre, en 1279. e son marit Joan de Borgonha.
Lo filh de Robert, Loís I de Borbon, obten lo títol ducal de Carles IV en 1327. Lo nom es demorat dins la familha meteissa après la confiscacion dels Borbonóses facha per Francés I de França seguida a la traïson del conestable Carles III de Borbon-Monpensèir.
Las brancas en las qualas los Borbons èran dividits a l'Edat Mejana èran al nombre de tres: la principala començada amb Pèire Ièr (1310-1356) s'escantiguèt quand la filha de Pèire II de Borbon, senhor de Beljòc, Suzana, obtenguèt de Loís XII lo drech per succedir a totes los bens dels parents e esposar son cosin Carles apartenissent a la branca cabdèta de Borbon-Monpansèir. Lo tresen linhatge remonta a un nebot de Robert, Joan de Marcha, que seguida a son maridatge amb la sòrre del darrièr comte de Vendòma, Bochard VII, fondèt la branca Borbon-Vendòma, que montèt sul tròne de França amb Enric IV en 1589, debuta de la dinastia reiala de los Borbons de França.
A partir del sègle xvi, aquela familha pren una importància granda e ven l'un dels protagonistas de l'istòria d'Euròpa perseguís amb capitada la lucha contra los Absborg començada per los Valois, acaba l'unificacion de França e fins en 1848 s'identifica quasi a l'istòria d'aquò.
D'unes sobeirans d'importància coma Enric IV e Loís XIV apartenián a aquela familha.
De brancas cabdètas regnèron sus de parçans d'Itàlia (Parma, Doas Sicílias) e regnon ara encara en Espanha e Luxemborg.
Bibliografia
modificar- (fr) de la Mure, Jean-Marie (1860). Histoire des ducs de Bourbon et des comtes de Forez. Universitat de Harvard. Potier.
- (es) Granados y Loureda, Juan Antonio (2010). Breve historia de los Borbones españoles. Ediciones Nowtilus. ISBN 9788497639439.
- (es) de la Cierva, Ricardo (1980). Historia general de España: Llegada y apogeo de los Borbones. Universitat de Wisconsin. Planeta.