L'ontologia, del Grèc ὄν (genitiu: ὄντος) "de l'èsser" (participi de εἶναι,èsser) e -λογία, "sciéncia, estudi o teoria", es l'estudi de l'èsser o de l'existéncia. A coma objectiu de descriure o pausar las categorias e las relacions basicas de l'èsser o de l'existéncia per definir las entitas e los tipes d'entitas dins d'aquel contèxte. L'ontologia se pòt tanben definir coma l'estudi de las concepcions de la realitat. L'ontologia sovent (mas pas totjorn) a una relacion estrecha amb la metafisica. Se pòt dire que l'ontologia foguèt suggerida indirectament pel primièr còp per Anaximandre, e que foguèt definida pel primièr còp per Parmenides.

Qualques filosòfs, especialament de l'escòla platoniciana, prepausan que totes los noms substantius fagan referéncia a una entita. D'autres prepausan que certans noms substantius se fagan pas referéncia a d'entitas, mas que son una manièra de far referéncia a un ensemble (d'objèctes o eveniments). Segon aquel darrièr punt de vista, a la plaça de far referéncia a una entitat, se fa referéncia a un ensemble d'eveniments mentals experimentats per la persona; per exemple, la "societat" fa referéncia a l'ensemble de las personas amb d'interaccions comunas, la "geometria" fa referéncia a l'ensemble d'un tipes especific d'activitat intellectuala.

Entre tot, l'ontologia se deu explicar quins mots fan referéncia a d'entitats e quins non, perqué, e quinas categorias ne son lo resultat. Quand aquel procèssus s'aplica als substantius coma electrons, energia, contracte, bonaür, temps, vertat, azard o Dieu, l'ontologia ven lo fondament de tant de brancas de la filosofia.

Ligams extèrnes

modificar