Nicolau Ièr de Russia

Nicolau I^èr de Russia (6 de julhet de 1796, Gatchina - 2 de març de 1855, Sant Petersborg) es un emperaire rus que reinèt dau 1^èr de decembre de 1825 au 2 de març de 1855. Succediguèt a son fraire Alexandre I^èr (1801-1825) e foguèt remplaçat per son fiu Alexandre II (1855-1881).

Retrach de Nicolau I^èr en 1835.

Tresen fiu dau tsar Pau I^èr (1795-1801), èra destinat a una carriera militara. Pasmens, a la mòrt d'Alexandre I^èr en 1825, prenguèt lo poder après lo refús de son autre fraire, lo grand-duc Constantin, de venir tsar. Aqueu periòde d'incertitud foguèt marcat per l'insureccion decabrista, un movement que voliá impausar una monarquia constitucionala en Russia. Après una repression violenta, Nicolau I^èr adoptèt una politica de defensa de l'autocracia e de l'ortodoxia. Refusèt ansin de reformas coma l'abolicion dau servatge, mai melhorèt lo foncionament deis institucions en plaça per redurre leis abüs, contrarotlar lo foncionament de l'administracion, codificar lei lèis e crear una burocracia compausada de foncionaris qualificats e especializats. Aqueleis otís permetèron ansin au tsar Alexandre II de menar sei reformas.

A l'exterior, Nicolau I^èr consacrèt seis esfòrç au mantenement de l'equilibri europèu eissit dau Congrès de Viena. Renoncièt au projècte d'intervencion militara au profiech dei Grècs e trobèt un acòrdi amb França e lo Reiaume Unit per menar una mediacion comuna entre leis Otomans e leis insurgents grècs. Sostenguèt tanben lo poder centrau otoman còntra lei projèctes de Mehemet Ali. En 1831, reprimiguèt una insureccion polonesa e concluguèt una aliança amb Prússia e Àustria per intervenir còntra tot movement revolucionari. En 1849, l'armada russa intrèt donc en Àustria per combatre l'insureccion ongresa. Pasmens, a la fin de son rèine, Nicolau I^èr assaièt d'aprofichar lo declin de la poissança otomana per estendre son influéncia vèrs la mar Mediterranèa. Aquò menèt a la guèrra de Crimèa (1853-1856) que revelèt l'amplor dau retard economic de l'Empèri Rus.

Liames intèrnes

• Guèrra de Crimèa.
• Insureccion de Novembre.

Bibliografia

• (fr) Michel Heller, Histoire de la Russie et de son empire, París, Perrin, coll. « Tempus », 2015.