Nicolás Avellaneda
Nicolás Remigio Aurelio Avellaneda Silva (1837-1885), avocat e òme politic, foguèt president d'Argentina entre 1874 e 1880.
  | |
| Biografia | |
|---|---|
| Naissença | 1r octobre 1837 San Miguel de Tucumán |
| Mòrt | 26 de decembre de 1885 (48 ans) Ocean Atlantic |
Senador de l'Argentina (ca)  | |
| 30 d'abril de 1883 – 30 d'abril de 1886 Circonscripcion electorala: Província de Tucumán | |
 President d'Argentina | |
| 12 d'octobre de 1875 – 12 d'octobre de 1880 ← Domingo Faustino Sarmiento – Julio Argentino Roca → | |
| Senador de l'Argentina (ca) | |
| 12 de mai de 1874 – 12 d'octobre de 1874 Circonscripcion electorala: Província de Tucumán | |
| Diputat de l'Argentina (ca) | |
| | |
| Donadas personalas | |
| Nacionalitat | Argentina |
| Formacion | Universitat de Buenos Aires (ca) |
| Activitat | |
| Ocupacion | avocat, jornalista e òme politic |
| Partit | Partido Autonomista Nacional (línea modernista) (es) |
| Trabalha per | Universitat de Buenos Aires (ca) |
| Òbra | |
| Estudiant doctoral | Manuel D. Pizarro (ca) |
| Autres | |
| Conjunt | Carmen Miguens de Avellaneda (ca) |
| Descendéncia | Marco M. Avellaneda (en) |
| Paire | Marco Avellaneda (ca) |
Signatura  | |
 | |
Politicament opausat a las aspiracions d'autonomia de la província de Buenos Aires, assumiguèt la presidéncia al mitan d'acusacions de frauda e en afrontant un soslèvament de Bartolomé Mitre que jugulèt en paucs meses.
Resolguèt la crisi de 1874 e 1875 mejançant l'ajust de la despensa publica, en comprenent lo licenciament de foncionaris e la reduccion de salaris. Pus tard s'inicièt l'exportacion de carn argentina dins los primièrs vaissèls refrigerats.
Se d'en primièr sostenguèt los plans de Adolfo Alsina per conténer l'avançada dels indians, en 1876 impulsèt la Campanha del desèrt del ministre de la Guèrra, lo general Julio Argentino Roca, que resolguèt fin finala lo problèma de manièra sagnosa e beneficièt a qualques centenats d'argentins amb de milions d'ectaras liberadas per las siás nòvas estadas.
En 1880, après aver mestrejat un nòu soslèvament de Carlos Tejedor, faguèt votar pel Congrès la federalizacion de la vila de Buenos Aires.
Doas leis importantas que pòrtan lo sieu nom son la d'Immigracion, aprovada jos lo sieu mandat, que facilitèt l'entrada dins lo país de milions d'europèus, e la Lei de las Universitats (1885), que dona una cèrta autonomia a aqueles centres educatius e constituís un dels antecedents de la Reforma Universitària de 1918.
| Precedit per Domingo Faustino Sarmiento |
 President d'Argentina 12 d'octobre de 1874 - 11 d'octobre de 1880 |
Seguit per Julio Argentino Roca |
