Nicetas Coniates
Nicetas Coniates (en grèc: Νικήτας Ἀκομινάτος; vèrs 1155 - 1217) èra un foncionari e un istorian bizantin.
Originari d'un ostau que fasiá partida de l'aristocracia bassa, foguèt destinat a una carriera administrativa e intrèt au sen de l'administracion fiscala de l'Empèri. Durant lo rèine d'Alexis II Comnèn (1180-1183), foguèt nomat secretari imperiau e s'installèt dins la capitala. Pasmens, l'abandonèt durant lo rèine desastrós d'Andronic Comnèn (1183-1185). Restablit dins sa foncion per l'emperaire Isaac II Ange, venguèt l'orator oficiau de la Cort e foguèt cargat de missions importantas coma l'acuelh dei Crosats en 1189. En 1195, foguèt nomat cap de l'adminstracion imperiala e demorèt una personalitat majora de l'Empèri fins a la presa de Constantinòble per lei Crosats en abriu de 1204. En 1206 ò en 1207, s'installèt a Nicèa ont obtenguèt una pichona foncion au sen de l'administracion de Teodòr Lascaris.
En fòra de son ròtle administratiu, Nicetas Coniates foguèt l'autor d'una Istòria de Bizància de 21 libres qu'èra la continuacion de l’Alexiada. Au contrari de plusors òbras similaras, la cronica de Coniates se limita pas ai complòts de la Cort mai tracta tanben de Constantinòble e dei diferentei províncias. Foguèt tanben l'autor d'un document enumerant la lista deis estatuas destruchas durant lo pilhatge de la capitala imperiala. Enfin, escriguèt mai d'un discors e entretenguèt una importanta correspondéncia ambé plusors responsables de l'Empèri.