Nòstra Dòna del Luòc plasent
Nòstra Dòna del Luòc plasent es un ermitage situat a proximtat del vilatge de Sant Guilhèm dau Desèrt, dins lo departament d'Erau en Occitània. L'ermitatge se tròba a una bona ora de marcha del vilatge de Sant Guilhèm dau Desèrt, al còr de la garriga.
Istòria modificar
Origina modificar
La capèla foguèt fondada per Jean D'Albe en 1336, un laïc de la diocèsi de Lodeva que, en l'an 1395, recebut per una botiòla del papa l'autorizacion excepcionala d'i establir un autar. Consacrada a la verge, la capèla foguèt dotada d'una campana e plaçat jos la tutèla de la parròquia Sant-Barthélemy valent a dire jos la dependéncia de l'Abadiá de Sant Guilhèm dau Desèrt.
Dins son estructura anciana, la capèla mesurava 6,60 m de long sus 2,55 m d'ample èra ogivala. Un tot cloquièr pichon abrigant una campana domina e corona la faciada primitiva virada cap al ponent. Cap a 1860 lo bastiment es agrandit. Una sala, mena de refugi pels ermitas i es raportada en planpè. Un cavòt utilizat per l'enterrament dels defunts dels luòcs es cavat al quite ròc. Los còsses i èran depausats en postura assetada, vestits en tenguda de bure blanca e cordons e separats los unes dels autres per de pèiras.
L'ostal dels ermitas, uèi en roïna formava un rectangle. Èra equipada d'una escudariá, d'una cava e d'una botiga. 7 pèças constituïssián lo primièr solièr. Aquela construccion remonta al sègle XVII.
Contra la paret rocassosa situat darrièr lo santuari e de cap a la dintrada de la capèla, un pòrge rocassós daissa aparéisser al jorn una font pichona. Fornissiá un còp èra, gràcias a l'amainatjament d'un bacin pichon de collècta, pro d'aiga per l'ostal e lo jardin dels fraires.
La Revolucion Francesa modificar
Los archius de Nòstra Dòna del Luòc Agradiu son pilhats e dispersats per la revolucion francesa demòra pas actualament que pauc de documents. Aquestes nos aprenon pasmens que l'ermitatge comptava dos ermitas en 1631 qu'ocupavan lors jornadas a la pregària e a la meditacion. Lor temps de liure èra emplegat a la cultura de las tèrras alentorns de la « comba dels Fraires » a sonhar los malauts de Sant-Guilhem lo Desèrt e masatges del sector e a portar los darrièrs sacraments als morents.
L'ermitatge es vendut a la Revolucion a Joseph-Victorian Pons. Puèi abans 1855, a la familha Capion de Pignan. Puèi, l'ermitatge es totjorn regularament frequentat pels parroquians e mantun ermita s'i installa pendent lo sègle XIX.
A l'ora d'ara modificar
Dempuèi 2018, la capèla de Notre-Dame de l'Ermitatge fa l'objècte de restauracions.
Dempuèi l'auton 2022, un ermita novèl i es installat.
Culte e processions modificar
Uèi encara, l'ermitatge aculhís doas processions tradicionalas. La procession del diluns de Pascas, apelada « pelegrinatge de la Saucisso », es lo fruch d'una promessa publica facha en 1628, mentre que la pèsta estralhava lo país. La procession del segond dimenge d'octobre, apelada « pelegrinatge de las nougas », remonta a 1724, quand los vilatgeses invoquèron la proteccion de Notre-Dame contra las inondacions del Verdus, que travèrsa lo vilatge de Sant-Guilhem-lo-Desèrt.