Monastèri dels Jeronims

Lo Monastèri dels Jeronims (Mosteiro dos Jerónimos) es un monastèri portugués, d'estil manuelin, testimòni monumental de la riquesa de las descobèrtas portuguesas a travèrs lo monde.

Situacion

Lo monastèri es situat a l'oèst de Lisbona, Portugal, dins lo quartièr de Belém, a l'embocadura del flum de Tage.

Istòria

Nau de la glèisa de Santa Maria

Sus la plaça d'un ermitatge fondat per Enric lo Navigador, lo rei Manuel Ier comencèt en 1502, un pauc aprèp lo retorn de Vasco de Gama de son primièr viatge en Índia, de bastir un monastèri remirable destinat als religioses de l'Òrdre dels Ieronimitas. Foguèt en granda partida finançada pels profièits del comèrci de las espècias e de las riquesas venent dels grands viatges de descobèrta portugueses del sègle XVI.

Lo monastèri constituís l'òbra arquitecturala pus acabada de l'estil manuelin. Amb l'arribada de riquesas a Lisbona, los arquitèctes poguèron lançar una òbra de granda envergadura. Diogo Boitaca foguèt lo primièr arquitècte del talhièr e causiguèt tre 1502 l'estil gotic. Mas en 1517, sos successors modifiquèron aquel estil en i apondent lo tipe adornamental caracteristic de l'estil manuelin ont s'encontran divèrsas influéncias. João de Castilho, d'origina espanhòla, donèt a la decoracion un costat plateresc; Nicolau de Chanterene metèt en relèu los tèmas de la Renaissença; e Diogo de Torralva e Jérôme de Rouen aportèron una nòta de classicisme.

Escapèt al terratrèm de 1755 que destruiguèt Lisbona mas foguèt endamatjat per las tropas napoleonianas venent de França qu'envasiguèron Portugal a la començança del sègle XIX. En 1834, amb l'expulsion de l'òrdre religiós dels Ieronimitas, la glèisa de Santa Maria dels Ieronimitas venguèt una glèisa parroquiala pels abitants de Santa Maria de Belém (Lisbona).

Los bastiments aponduts al mitan del sègle XIX a l'oèst del campanal rompon un pauc l'armonia arquitecturala del tot. S'i tròban los musèus de la marina e de l'arqueologia.

Classat monument istoric en 1907, lo monastèri es marcat sus la tièra del Patrimòni Mondial de l'UNESCO en 1983 amassa amb la torre de Belém. Lo 13 de decembre de 2007, los caps d'Estat o de govèrn de l'Union Europèa s'i reüniguèron per signar un novèl tractat constitucional nomenat tractat de Lisbona.

Las clastras

Las clastras possedisson una riquesa esculturala impressionanta. De forma carrada de 55 mètres de costat, comprenon dos estatges. L'estatge inferior, construit per Diogo Boitaca, es pertusat de largas arcadas que los rèbles son sostenguts sus de finas colomnetas que lor decoracion s'inspira del gotic finissent e de la Renaissença. L'estatge superior, construit per João de Castilho, a un estil mens abondiu. Dins un corredor de las clastras i a dempuèi 1985 lo tombèl de Fernando Pessoa.

La sala capitulara de las clastras abriga uèi lo tombèl de l'escrivan Alexandre Herculano. La sacristia e lo refectòri dels monges son cobèrts de voltas de liernas e tercerons.

La glèisa de Santa Maria

Lo portal lateral sud, òbra de Diogo Boitaca e João de Castilho, presenta un foisonament de capials, de pinacles e de ròdols abrigant de estatuas. Es coronat per un pabalhon subremontat de la crotz dels Cavalièrs de Crist. Lo trumèl es ornat de l'estatua d'Enric lo Navigador e lo timpan es decorat de basses relèus remembrant la vida de Sant Giròni.

Lo portal oèst, òbra de Nicolas Chanterène, permet d'accedir a las clastras del monastèri. Es ornat de fòrça bèlas estatuas, subretot aquelas de Manuel I^èr e de sa segonda esposa Maria d'Aragon. Al dessús del portal se tròba las scènas de l'Anonciacion, de la Nativitat e de l'Adoracion dels Magues. Uèi lo portal oèst es abrigat par un porgue construit al sègle XIX.

L'interior de la nau de la glèisa suspren pel rafinament e la virtuositat de sa copòla. La decoracion dels pilars e de la copòla son de João de Castilho, dins lo pur estil manuelin. A la dintrada de la glèisa, se pòt veire los tombèls de Vasco de Gama e de Camoes. Los brases del transèpte d'estil barròc foguèron erigits per Jérôme de Rouen, filh de Jean de Rouen e contenon plusors tombèls reials. Dins lo còr que se tornèt construire a l'epòca classica, se pòt veire un tabernacle d'argent del sègle XVII, de l'orfèbre portugués João de Sousa (1674-1678), ofèrt pel rei Alfonse VI en remerciaments per sa victòria dins la Batalha de Montes Claros (lo 17 de junh de 1665) facia al reialme d'Espanha, e tanben d'autres tombèls reials.

Musèu arqueologic

Es situat dins l'ala construita al sègle XIX. Dins la granda galariá, se pòt descobrir las diferentas estapas de l'istòria portuguesa dempuèi las originas fins a l'epòca romana. D'objèctes de diferentas epòcas son presentats: de poteries, d'armas, de jòias, d'estèlas... Entre aqueles objèctes, se tròba lo berrões que son d'esculturas de granit representant de singlars que se trapan fòrça dins lo nòrd-èst de Portugal.

Musèu de la marina

Aquel musèu es installat a l'oèst del monastèri dins dos bastiments diferents. Presenta una importanta e remarcabla colleccion de marquetas de naus de diferentas epòcas.