Monarquia absoluda

Una monarquia absoluda es una monarquia caracterizada per una concentracion importanta dau poder entre lei mans dau sobeiran e una gròssa feblessa dei còntrapoders. Pasmens, fau nòtar que lo concèpte es aparegut au sègle XIX en França, largament per descriure lo foncionament dau Regim Ancian. Per extension, foguèt utilizat per designar lei regims reiaus similars dins d'autrei regions e a d'autreis epòcas. La nocion de « monarquia absoluda » recampa donc de monarquias d'origina divèrsa amb de règlas intèrnas pas totjorn identicas.

Loís XIV, simbòl de l'absolutisme reiau.

Istoricament, la monarquia absoluda foguèt un regim politic frequent de l'Antiquitat ai Temps Modèrnes. La Revolucion Francesa marquèt lo començament de son declin que foguèt rapid durant lo sègle XIX en causa de la difusion deis idèas revolucionàrias en Euròpa, de la desintegracion de l'Empèri Espanhòu sud-american e de la destruccion dei reiaumes africans e asiatics dins lo quadre de la colonizacion dau mond per leis Europèus. Lei reversaments deis emperaires de China (1912), de Russia (1917) e de l'Empèri Otoman (1922) marcan la disparicion dei darrierei monarquias absoludas importantas. Uei, sièis Estats son encara considerats coma de monarquias absoludas (Arabia Saudita, Oman, Qatar, Brunei, Swaziland e Vatican).

Liames intèrnes

• Monarquia.
• Monarquia constitucionala.

Bibliografia

• (fr) Guillaume Bernard, Introduction à l'histoire du droit et des institutions, Studyrama, 2004.
• (fr) François Bluche, Louis XIV, Fayard, 1986.
• (fr) François Bluche, « La monarchie absolue de droit divin », dins L'Ancien régime : institutions et société, Fallois, 1993.
• (fr) Richard Bonney, L'absolutisme, PUF, coll. « Que sais-je ? », 1989.