Microfòn
Un microfòn es un transductor que convertís lo son en un senhal electric. Los microfòns an fòrça aplicacions coma lo telefòn, lo magnetofòn, ajudas per la surditat o las retransmissions de television e ràdio.[1]
L'invencion del microfòn foguèt crucial al començament del desvolopament del telefòn. Emile Berliner inventèt lo primièr microfòn lo 4 de març de 1877, mas lo primièr micrefòn amb aplicacion practica foguèt inventat per Alexander Graham Bell. Fòrça dels primièrs melhoraments dins lo dessenh de microfòns se debanèron dins los Laboratòris Bells.
Dins los microfòns, las ondas sonoras se transforman en una vibracion mecanica sus un diafragma flexible fòrça prim. Aquelas vibracions se convertisson en senhal electric de diferent biaiss.
Tipe de microfòns modificar
Dins lo microfòn dinamic una pichona bobina mobila, plaçada dins lo camp magnetic d'un imant, es joncha al diafragma. Quand lo diafragma vibra, la bobina se mòu dins lo camp magnetic, produsent un corrent electric variable (vejatz induccion electromagnetica). Los micrefòns dinamics son robusts e de pron bon mercat, e s'emplegan dins una larga varietat d'aplicacions.
dins lo micròfon de riban un riban metallic fòrça prim es suspenut dins d'un camp magnetic: la vibracion d'aquela riban genèra de cambiaments de voltatge. Los micròfons de riban reproduson lo son amb mai de precision qu'aqueles de bobina mobila, mas son fòrça mai fragils.
En un micrefòn electrostatic, lo diafragma agís coma una de las placas d'un condensador, de biais que sa vibracion produsís de diferéncias dins lo voltatge mantengut entre las placas del condensador. Los micrefòns electrostatics son cars e an de besonh alimentacion electrica extèrna, mas obtenon una responsa de fòrça bona qualitat e s'emplegan dins los estudiòs d'enregistrament e en laboratòris.
Lo micrefòn de carbon, d'en primièrs emplegat en dins telefòn, es una capsula que conten gran de carbon comprimits entre doas placas metallicas. S'aplica un voltatge entre las ambedoas placas, en provocant un corrent electric mejans lo carbon. Una de las placas, lo diafragma, vibra a consequéncia de l'incidéncia d'ondas sonòras, aplicant una pression variabla sul carbon. Aqueles cambiaments de pression desforman los grans, en provocant de diferéncias sus la superfícia en contacte entre cada parelh de grans, e doncas de cambiaments dins sa resisténcia electrica. Lo biais que lo voltatge passa dins lo conductor es proporcional a la resisténcia, lo voltatge per la capsula varia en foncion de la pression sonora.
Lo microfòn piezoelectric emplega lo fenomèn de la piezoelectricitat -la tendéncia d'unes materials a produire un voltatge quand son subjèctas a una pression- per convertir las vibracions en senhal electric.
Direccionalitat modificar
Segon sa fabricacion, un microfòn pòt presentar una sensitivitat gaireben egala als sons que li arriban en quina direccion que siá (un micrefòn omnidireccional), o pòt plan èsser mai sensible al son venent d'una direccion concrèta (microfòn unidireccional). L'esquèma mai abitual de microfòn unidireccional es lo nomenat cardioíd, doncas que lo sieu dessenh de sensibilitat sembla a la forma d'un còr. Los micròfons ipercardioíds presentan un angle de directivitat encara mendre.
Unes microfòns presentan d'esquèmas de sensitivitat mai complèxes. La majoritat de microfòns de riban son bidireccionals, en recebon de meteis biais lo son venent de l'abant coma del rèire. Aquel tipe de responsa se nomena tanben esquèma de figura d'8, a causa de forma. Los microfòns de canon, los mai direccionals de totes, aqueles que s'utilizan en estudiò, respondon solament als sons venent dirèctament al davant o, dins una mendre mesura, del rèire. Los microfòns de canon an tanben unas pichonas zònas de sensibilitat a esquèrra e drecha, coma resultat son esquèma, que consistís mai sovent a plaçar l'element dins d'un tube de ranuras que provòcan l'anullacion de las ondas venentas de fòra de son axe.
Lo micrefòn parabolic utiliza un reflector parabolic per reculhir e concentrar las ondas sonòras sul receptor del micròfon, tot coma fonciona una antena parabòlica. Aquel tipe de micrefòn s'utiliza en enregistrament de camp, doncas que pòt èsser fòrça aluenhat de la font sonora, mas se pòt pas utilizar per d'autras aplicacions que responsa en grèus es fòrça paura.
Responsa en frequéncia modificar
La responsa en frequéncia aquela del paramètre que nos permet saber de quinas frequéncias son audiblas (20 Hz- 20 kHz) reprodusís electricament un transductor e de quin biais. Aquel paramètre servís tant per la captacion del son mejançant de micrefòns coma per la reproduccion amb nautparlaires.
Per saber quin tipe de responsa a un transductor se cal destriar entre las diferentas frequéncias captadas e lo voltatge de sortida del micrefòn.[2]
Existisson basicament dos tipes de responsas:
- Responsa de frequéncia plana: se ditz dels aparelhs amb abséncia de responsa en frequéncia. En realitat es impossible, que totes los dispositius audio cambian que siá de bais minim la responsa en frequéncia. La question de la grandor dels cambiaments detectablas dins lo reng dinamic e nòstre sistèma auditiu. Una responsa utila en situacion que nos interèssa es de manténer lo timbre original de l'audio.[3]
- Responsa de frequéncia ajustada: aquel tipe de responsa ajusta lo nivèl de sortida en frequéncias determinadas, variant lo timbre del senhal original. Per exemple se volèm amplificar la votz d’un cantaire cal micrefòn amb un pic entre 2 kHz e 8kHz, reng de frequéncias ont se situa lo timbre de la votz umana.
Istòria del micròfon modificar
Dempuèi sempre s'estudièt de metòdes e d'invencions per facilitar la comunicacion entre las personas. Lo telefòn foguèt una granda avançada dins aquel camp, que permetiá la comunicacion entre las personas entre de personas alunhadas de fòrça quilomètres, e amb el nasquèt lo micròfon. Aquel dispositiu, que d'en primièr consistissiá en doas barretas que transmetián de vibracions mecanicas entre las doas aurelhas, permetiá de captar un senhal sonòr e lo transmetre d'un luòc cap a l'autre a l'encòp e de l'amplificava.
Se pòt pas atribuir l'invencion e lo desvolopament a una sola persona, qu'a mai d'unas correspondaon l'idèa, malgrat que lo brevet del telefòn e de micrefòn liquid aperten a Sr. Graham Bell en 1876. Pasmens un grand nombre de personas contribuiguèron al desvolopament e ensejant de'n melhorar la qualitat e lo senhal.
Un còp descobèrta sa granda utilitat, lo micrefòn prenguèt una granda importança fins a que s'aplique en mai de la telefonia, s'espandiguèt a d'autres camps audiovisuals coma la radiofonia, la television, lo cinèma e quitament l'espionatge.
A l'ora d'ara, de diferentas companhiás se consacran a sa fabricacion, dins una granda varietat de tipes segon la fin que se lo vòl utilizar: d'enregistrament, d'espectacles, d'instruments... Elements indispensables en enregistrament e eveniments de pichon e granda reson.[4]
Vejatz tanben modificar
- Micrefòn de carbon
- Micrefòn piezoelectric
- Micrefòn de riban
- Idrefòn
Referéncias modificar
- ↑ Diccionario de Arte II (en castellà). Barcelona: Biblioteca de Consulta Larousse. Spes Editorial SL (RBA), 2003, p.79. DL M-50.522-2002. ISBN 84-8332-391-5 [Consulta: 3 desembre 2014].
- ↑ Micrófonos: Respuesta en frecuencia. www.shure.es.
- ↑ MacCarthy, Bob. SOUND SYSTEMS: Design and Optimization. Editorial Alvalena, p. 37-38.
- ↑ Angelica, Andrés,