Maxime Weygand

Maxime Weygand (21 de genier de 1867, Brussèlas - 28 de genier de 1965, París) es un generau francés qu'aguèt un ròtle important durant lei doas guèrras mondialas.

Maxime Weygand durant l'entre doas guèrras.

Biografia

Eissit de l'escòla de Saint-Cyr, s'orientèt vèrs la cavalariá e foguèt pauc a cha pauc promogut en despiech de sei sentiments reialistas e antidreyfusards. En 1914, participèt a la batalha de Lorena onte se destrièt. Aquò li permetèt de venir lo cap d'estat-major de Foch. Collaborator principau dau generau, foguèt ansin cargat de la planificacion e dau seguit de plusors batalhas importantas de la guèrra. Venguèt tanben generau de bregada en 1916 e generau de division un an pus tard. En novembre de 1918, assistiguèt a la signatura de l'armistici de Rethondes.

Après la Premiera Guèrra Mondiala, foguèt mandat en Polonha per conselhar lo cap d'estat-major dau país dins la conducha de la guèrra còntra l'URSS. Puei, foguèt encargat de la pacificacion de Siria en 1923. Intrèt au Conseu Superior de la Guèrra en 1924 e dirigiguèt lo Centre deis Estudis Militars en 1925. En 1930, foguèt nomat cap d'estat-major generau de l'armada. Demorèt a aqueu pòste fins a 1935 fins a agantar lo limit de temps. Pasmens, en 1939, foguèt tornarmai integrat dins lei fòrças activas.

Inicialament, Weygand foguèt nomat cap dei fòrças en Orient Mejan e en mar Mediterranèa. En mai de 1940, après lo començament de l'ofensiva alemanda, remplacèt Maurice Gamelin coma cap deis armadas aliadas en França. En fàcia de la situacion catastrofica de l'armada francesa, assaièt premier d'organizar una còntra-ofensiva per copar l'avançada de la Wehrmacht dins la regions d'Amians. Puei, après la retirada dei tropas britanicas vèrs Dunquèrcas, organizèt una linha de defensa lòng de Soma per blocar leis ofensivas alemandas. Per aquò, metèt en òbra la premiera aplicacion dau concèpte de defensa en eiriçon e sei defensas, dichas Linha Weygand, capitèron d'arrestar leis ofensivas durant quauquei jorns. Pasmens, lei defensors foguèron finalament desbordats per lo nombre e, a partir dau 10 de junh, lei rèstas dei fòrças armadas se retirèron vèrs lo sud. Durant lei jorns seguents, Weygand se prononcièt en facor d'un armistici e refusèt energicament totei lei projèctes de perseguida dau combat a partir d'Argier.

Après l'armistici de junh de 1940, Weygand foguèt ministre de la Defensa dins lo govèrn Pétain de junh a setembre. Puei, foguèt nomat delegat generau dau govèrn en Africa dau Nòrd e cap dei fòrças encargadas de defendre lei colonias francesas en Africa. Negocièt divèrseis acòrdis amb leis Estatsunidencs e tornèt organizar lei fòrças francesas. En mai de 1941, s'opausèt ais acòrdis de cession de basas militaras ais Alemands en Africa e foguèt destituït de sei comandaments a la demanda d'Hiler en novembre. Arrestat per la Gestapo un an pus tard, foguèt internat en Alemanha fins a la fin de la guèrra.

Brèvament arrestat per sa participacion au govèrn de Vichèi, Weygand foguèt aquitat en 1948. Consacrèt alora la fin de sa vida a la redaccion de sei memòrias e d'obratges militars. Foguèt tanben elegit sòci de l'Acadèmia Francesa. Enfin, assaièt d'obtenir la reabilitacion de Philippe Pétain.

Annèxas

Liames intèrnes

• Batalha de França.

Bibliografia

• (fr) Max Schiavon, Weygand. L'intransigeant, Tallandier, 2018, 592 p.