Manwë

Manwë Súlimo (del Valarin Mânawenûz) es un personatge fictiu de l'univèrs de J.R.R. Tolkien, la Tèrra Mejana. Es un Ainu, lo rei dels Valar, marit de Varda Elentari, fraire del Senhor Escur Melkor (Morgoth), e Rei d'Arda. Viu sus lo Mont Taniquetil, la montanha mai nauta del mond. Es lo mai grand en autoritat, mas pas en poder, dels Valar.

Manwë s'abilla amb vestits blus e a tanben los uelhs blaus. A un sceptre de safir fach per el per los Nholdor. Los Vanyar son los sieus elfs preferits, e demoran amb el e Varda al Mont Taniquetil.

Manwë vòl dire 'Lo Benesit'. Sulimo vòl dire "Lo Senhor dels Vents". Los sieus títols includison 'Lo Vielh Rei', 'Lo Rei d'Arda', 'Senhor de l'Alenar d'Arda', e 'Senhor de l'Oèst'.

Manwë es, amassa amb Melkor, lo mai ancian dels Ainur, e lo que compren melhor la volontat d'Eru. Quora Melkor semenèt la discòrdia dins la Musica dels Ainur, Manwë finiguèt per aver tot lo pes de la simfonia. Quand Arda foguèt creada, Manwë ne foguèt nomentat governador, e pr'aquò son títol mai comun es lo de "Lo Vielh Rei". Manwë èra un regent bon, compassiu, sens desir de poder per el. Mas comprenguèt pas ben lo mal e tanpauc lo reconeguèt en son fraire. Liberèt Melkor de Mandos, en tot li permetre manejar Fëanor, empeissonar los Dos Arbres, assassinar Finwë, robar los Silmarils e causar la revòlta dels Nholdor. Per caufar los Eldar, faguèt que Aulë fabriquèsse lo Solelh e la Luna, pr'amor que sabiá que lo revelhar dels Atani èra pròche, e envièt Thorondor e las Aglas a susvelhar. Aprés la casuda de Morgoth, Manwë l'exilièt al void. A la Batalla Dinal, quand Melkor fugiguèt, es dich que lo Vielh Rei e lo Senhor Escur luchèron als replanats de Valinor.