Luscre a Tòquio

Luscre a Tòquio
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas

Luscres etèrnes sus Tòquio

Títol original	''Tōkyō Boshoku''
Realizacion	Yasujirō Ozu
Actors principals	Setsuko Hara Arima Ineko Yamada Izusu Chishū Ryū
Scenari	Kōgo Noda Yasujirō Ozu
Musica	Kojun Saitō
Fotografia	Yuuharu Atsuta
Montatge	Yoshiyasu Hamamura
Societat de produccion	Shochiku
Societat de distribucion	Shochiku
Format	Blanc e negre
Genre	Drama social & familial
Durada	140'
Sortida	30 d' abril de 1957 a Japon
Lenga(s) originala(s)	japonés
País d’origina	Japon

Luscre a Tòquio (Tōkyō Boshoku en japonés) es un filme realizat en 1957 per Yasujiro Ozu e considerat coma lo mai sorne e gaireben narusian ( pel siu pessimisme ) o mizoguchian (lo de Carrièra de la Vergonha mai que tot...) de son òbra.Mas tot parièr kurosawian per la vesita dels fonzals de la capitala nipona que fa.

Amb l'estudi per exemple de problèmas tan sendents e universals coma la violéncia masculina dins lo parelh e lo tèma de l'avortament, sicuts sovent amagats amai quitament censurats dins la societat nipona d'aquela epòca (coma tanben o quasi totas las d'endacòm mai!)

Sinòpsi

... Lo Pont de l'Arc de Seda a Tòquio...

Doas sòrres, n'Akiko la cabdeta (Arima Ineko) e la siá ainada Takako - esposa Numata - (Setsuko Hara) vívon amassa dins l'ostal familial amb lo lor paire en Shukichi Sugiyama (Chishū Ryū).

Takako lai se recaptèt de las violéncias del siu marit.

Malgrat l'amor de sa pichona, tant per balhar coma per recebre, mas n'èra ben tròp patiràs venguda la siá vida al domicili conjugal.

Akiko n'acabèt prenhs contra sa volontat de la siá apariada amb un camarada de classa, lo Kenji (Masami Taura) que se n'aprofiechèt d'ela mas fin finala la s'aimèt pas cap.

Quand decidís el de la daissar, lo se cercarà ela en pels quartièrs mai calents e perilhoses de la capitala nipona. Que n'abortèt tre s'aprene que lo siu drud l'aimava ges.

Serà dins un cafeton, una botiga de nolhas, que lo tornarà trobar mas de tant se carpinhar, tre sortida d'al restaurant ven ela abocada per un tramvia... Suïcidi o accident... n'Ozu o aclara pas cap.

Un ellipsi remirable pr'aquò nos mòstra na Takako revelant a la lor maire lo decès de la joventa.

D'efièch, dins una sala de jòcs (de mahjong per èsser mai precís...) que la siá propietària Kisako se ne ditz (Yamada Izusu) li aviá desvelat lo secrèt de la lor naissença.

De fach, n'èra ela la lor maire que s'enfugiguèt bèl temps aviá d'a l'ostal amb un emplegat del marit lo lor paire.

Akiko, çò que d'ela, li ne demandèt quitament s'èra Shukichi lo lor paire de verai verai.

Ne foguèt just après aquel rescontre amb sa maire que n'Akiko anèt al restaurant de nolhas per rescontrar lo Kenji. Ja enfumatida pel siu rescontre amb Kisako, d'encara mai ne sortirà e l'accident tot o clavarà...

A la fin del filme, na Takako çò ne ditz al siu paire que va tornar a l'ostal del siu marit e de la siá filha, per la pas veire créisser coma d'elas o faguèron amb l'abséncia d'un de sos dos parents. N'es d'acòrdi mas de racacòr en Shukichi per desenant viure solet.

Una situacion encara pro rara dins lo Japon d'aquela epòca que l'amor filial li ne demandava a un dels enfants de s'entrevar dels lors parents vièlhs e pas cap lo's daissar solets.

Analisi

... Fujisan d'a Tòquio estant...

Tot lo filme ne serà estat a tengut una sacsejada, un bategar de sentiments umans ( d'un mot, d'una paraula de tria e màger importància quand se parla de l'univèrs ozuian... ) que se concretizan en actes e recipròcament.

Se tracha amb aiceste filme d'una òbra a l'un còp mai e mens ozuianas...

Mai per que sempre bassacada d'una infinida umanitat...

Mens per que ben tròp trista e desesperançada vision de la vida e dels sius torments.

S'estudièt aital e prigondament l' arma incarnada dels sius personatges dins de situacions tragicas, tant del present que son a viure coma d'al passat eissidas... e lo lor futur, lo se podem sonque solfinar, pas gaire assegurat per aquel que solet demòra a l'ostal o la que torna en çò d'un marit violent mas que tot o s'espèra de l'amor de sa neninona...

Ges optimisme se desvela dins aquesta òbra, coma las melhoras d'en Mikio Naruse que pas jamai jutja el degun.