Loís Romieu

Loís Romieu (en francés Louis Roumieux; Nimes, 26 de març de 1829–Marselha, 13 de junh de 1894) foguèt un poèta occitan dau país nimesenc durant lo sègle XIX.

Discípol d'Antòni Bigòt e felibre, acompanhèt Frederic Mistral a las fèstas catalano-provençalas tengudas a Barcelona en 1867. Son òbra, plan abondosa, tendís a èsser populara, al còq ue manifesta un ton de gaug que dissimula, a penas, una sensibilitat afectada per desgràcias familiaras. Entre sos melhors recuèlhs, cal citar La rampelada (1868), La jarjalhada (1879) e Lei cauquilhas d’un romieu (1894).

Biografia

Loís Romieu nasquèt en 1829 dins una familha de la borgesiá mejana nimesenca. Faguèt d'estudis de seminarista pasmens se sentiguèt pas una vocacion religiosa. Abandonèt puèi leis estudis per venir corrector dins una estampariá. Se maridèt amb Daufina Ribièra en 1850, la futura Felibressa de la Torre Manha, rica eiretièra d'una familha vendeira de fusta. La familha laissèt Nimes per anar viure a Bèucaire quand se moriguèt lo sògre de Romieu per tal de dirigir l'entrepresa familhala ^[1]. Capitèt d'espandir sos afars en Espanha e foguèt fach viceconsul d'Espanha a Bèucaire en 1869. Pasmens en seguida d'un procès, Loís Romieu foguèt completament ruïnat e aguèt de se desfar de l'entrepresa. Tornèt a Nimes en 1876 abans de s'installar coma corrector a Montpelhièr. Foguèt lo començament dei patiments: quauque temps mai tard sa femna Daufina l'abandonèt, se tornèt maridar mas sa segonda femna deviá morir del temps d'un viatge en Argentina e anèt finalament viure, miserós, en cò d'una felena a Marselha ont moriguèt lo 13 de junh de 1894.

L'escrivan e son òbra

Romieu foguèt un poèta comic que recebèt una influéncia importanta d'un autre autor dei mai celèbres dau país de Nimes: Antòni Bigòt. Pasmens contràriament a aqueste empleguèt pas lo parlar nimesenc mas lo provençau rodanenc de Frederic Mistral. Amic intim dau felibre de Malhana e membre dau Felibritge, participèt ben activament a la renaissença de l'occitan dins lo terraire nimesenc a partir de sa primièra òbra: La rampelada. Collaborèt a fòrça revistas coma per exemple l'Armanac Provençau, la Revue Félibréenne, Lo Felibritge, Lo Cacha-fuòc. Escriguèt tanben qualques cançons coma Lo maset de Mèste Romieu o Jamai. Foguèt proclamat majoral e recebèt la cigala de Nimes e Capolièr dau Felibritge en 1876. Fondèt a Nimes lo jornal Le Dominique, que venguèt puèi La Cigalo d'Or en 1888.

Bibliografia

Loís Romieu

Lei penja-còl (1855)
Quau vòu prendre doas lèbres a la fes ne'n pren ges (1862)
La rampelada (1868)
Una fèsta de familha (1876)
La felibrejada d'Arena (1877)
Una bèla familha (1878)
Mascarada (1879)
La jarjalhada (1879)
La ròsa e lo solèu (1880)
Bòna annada (1881)
Carabin, cònte provençau (1881)
La bisca (1883) (imitada de Molière)
Lei nòças de Guingòi (1886)
Lei cauquilhas d'un Romieu: recuèlh de poesias provençalas (1894)
Lei dos rachalans (??)
Margarida e Janeton (??) (bofonada en 4 actes)
Rissolet (https://occitanica.eu/items/show/2841)

Referéncias

↑ Biografia dins Mesclum

Ligams extèrnes

Òbras numerizadas subre lo site CIEL d'Oc:

Òbras numerizadas subre lo site Occitanica:

[1] Biografia dins Mesclum

[1]