Lia Fáil
La Lia Fáil (la Pèira del Destin) es una de las doas pèiras sonadas aital en lenga cèlta. L'autra Pèira del Destin, sovent coneguda jol nom de la Pèira de Scone, es estada recentament tirada del tròn dels monarcas britanics a l'Abadiá de Westminster e tornada en Escòcia. La que ara s'enaura sul Tuc de Tara es una pèira d'obelisc de forma fallica, diferenta de la pèira de Westminster.
Dins la mitologia cèlta, se ditz que la Lia Fáil seriá estada portada en Irlanda dins l'Antiquitat per la raça semidivina coneguda coma los Tuatha Dé Danann. Se tròba sul Tuc de Tara, dins lo Comtat de Meath, a un quarantenat de quilomètres aperaquí al nòrd de la vila de Dublin. Los Tuatha Dé Danann avián viatjat a las Islas del Nòrd ont aprenguèron fòrça abilitats e de magia dins sas quatre vilas: Fáilias, Gorias, Murias e Finias. A partir d'ailà partiguèron al nòrd d'Escòcia, spending sèt annadas a Dobhar e a Iardobhar en portar amb eles un tresaur de cada vila - de Fáilias venguèt la Pèira de Fáil, es a dire la Pèira del Destin. Es per encausa d'aquesta pèira que los Dé Danann sonèron Irlanda 'Inis Fáil', e doncas 'Fáil' venguèt un nom ancian per designar Irlanda. Aital, doncas, 'Lia Fáil' passèt a significar 'Pèira d'Irlanda'.
Se pensava que la Lia Fáil èra magica: se ditz que quand los reis vertadièrs d'Irlanda metián sos pès sus ela, la pèira rugissiá de plaser. Totes los reis d'Irlanda èran coronats sus la Pèira, fins a Muircheartach (Murdoch) filh de Earc. Cúchulainn la copèt amb son espasa quand volguèt pas cridar jols pès de son favorit, Lugaid Riab nDerg, e tre aquel moment rugissèt pas mai, franc de Conn de las Cent Batalhas e de Brian Boru.
Se pensava tanben que la pèira teniá lo poder de rejovenir lo monarca e a mai de li conferir un regne long. Se supausava qu'abrigava Irlanda de las èrsas. Es una dels quatre tresaurs legendaris d'Irlanda (los autres son Claíomh Solais, la Lança de Lugh e Lo pairòl de Dagda).