Lei de conservacion de la massa

La lei de conservacion de la massa es una lei fondamentala de la quimia e de la fisica segon la quala la massa dels reactius es egala a la massa dels produits pendent una reaccion quimica dins un sistèma isolat.

Li dison tanben aquesta lei pel nom de son creator Antoine-Laurent Lavoisier.

Istòria

Al sègle xviii, los scientifics avançavan l'idèa que la fusta en cremant, perdiá una «substància» avent una certana massa, nommada lo flogistic (del grèc: φλογίστος, phlogistos, «inflamable»). Pasmens, aquela teoria non explicava pas perqué un metal, après combustion, possedissiá una massa superiora a la de partença. La teoria foguèt refutada per Lavoisier. Aqueste coneissiá l'existéncia de l'oxigèn dins l'aira, descobèrt pel quimista suedés Scheel (1742-1786) e lo quimista anglés Priestley (1733-1804) que non ne poguèren pas definir lo ròtle.

Lei de Lavoisier

Principi de Lavoisier.

Lavoisier placèt jos una campana dispausant de graduacion e immersion dins de mercuri (Hg), 11,50 g de plomb (Pb), calfat a una nauta temperatura de rais solars concentrats per una lentilha, pendent mai d'una ora. Lavoisier constatèt una montada del nivèl del mercuri dins la campana e mesurèt una pèrda d'aire de 61,4 mL. La massa del plomb calfat aumentèt de 0,13 g.

Observèt la montada del mercuri dins la campana e verifica, après una pesada menimosa, que lo pes del metal calcinat a aumentat e que s'es transformat en litharge o cauç de plomb (oxid de plomb PbO). Aqueles fenomèns provenon pas, çò afirmava, d'una pèrda de flogistic, mas de la combinason d'una partida de l'aire de la campana amb lo plomb. Calfèt tanlèu après la litharge e constata que se transforma de plomb en liberant d'aire.

Articles connèxes

• Energia
• Conservacion de l'energia