Josep Sebastià Pons

universitari, poèta e felibre nòrd-catalan (1776-1962)

Josep Sebastià Pons (en francés Joseph Pons[1]; Illa, Catalonha del Nòrd, 5 de novembre de 1886 - 25 de genièr de 1962), foguèt un escrivan rosselhonés e una de las caras mai importantas de la literatura nòrd-catalana del sègle XX. Foguèt poèta, narrator e autor dramatic. En mai de sos talents d'escrivan, es conegut coma pintor d'aqüarelas.

Josep Sebastià Pons cap a 1911

Biografia

modificar

Josep Sebastià Pons recebèt son títol de doctor amb una tèsi sus la literatura catalana de Rosselhon als sègles XVII e XVIII. Aprèp foguèt professor d'espanhòl a l'Universitat de Tolosa. Durant son temps a Montpelhièr participèt a las amassadas dels Dissabtièrs.

Son òbra foguèt lausada per d'escrivans tan prestigioses coma Josep Pla. Serviguèt tanben de modèl a la literatura occitana contemporanèa (en particular a l'escrivan Max Roqueta).

Sa vida e son òbra foguèron estudiadas per Pere Verdaguer e Cristià Camps dins divèrsas publicacions. Sa sòrre, Simona Gay, foguèt tanben una escrivana famosa en Catalonha del Nòrd.

  • (ca) Roses i xiprers, Perpinhan, 1911
  • (ca) El bon perdrís, Perpinhan, 1919
  • (ca) L'Estel de l'escamot, Barcelona, 1921
  • (ca) (fr)Canta perdiu, París, 1925, (Barcelona, 1960)
  • (ca) L'Aire i la fulla, Barcelona, 1930
  • (ca), (fr) Cantilena, Barcelona, Tolosa, 1937
  • (ca), (fr) Poésies catalanes, Tolosa, 1942
  • (ca), (fr) Conversa, Tolosa, 1950
  • (ca) Cambra d'hivern, Barcelona, 1966
  • (ca) La Font de l'Albera, amb Gustave Violet, Perpinhan, 1922
  • (ca) Amor de Pardal, Perpinhan, 1923
  • (ca) El Singlar, Barcelona, 1930
  • (ca) Misteri de sant Pere Urseol, Barcelona, 1952
  • (ca) L'amor i el Papagai, Barcelona, 1956

Ligams extèrnes

modificar
  1. Al contrari de çò que sòlon indicar notícias biograficas, subretot francesas, non se nommèt pas jamai Joseph-Sébastien. Sebastià es un nom que apondèt a Josep com nom de pluma, e totjorn en la siá forma catalana