Joan Maragall i Gorina
Joan Maragall i Gorina (Barcelona, 10 d'octobre de 1860 – 20 de decembre de 1911) foguèt un poèta e escrivan catalan, figura principala dins la poesia modernista del cambiament del sègle XIX al XX.
Biografia
modificarMembre de l'intellectualitat culta de la Barcelona de la Renaissença, que n'aviá eretat lo floralisme e lo retoricisme, faguèt una defensa de l'espontaneïtat e de la recèrca de la simplicitat e arribèt a desvolopar la siá "teoria de la paraula viva", que creèt escòla. Faguèt de la siá òbra poetica lo vessant literari mai conegut, se destaca plan la siá importanta produccion en pròsa, amb mai de 450 tèxtes, entre articles, ensages, discorses, semblanças biograficas e de prefacis. La siá activitat coma jornalista al Diario de Barcelona e La Veu de Catalunya foguèt un dels mejans que li permetèt projectar una opinion que generèt una importanta influéncia sociala.
Tradusiguèt Goethe, Friedrich Nietzsche e Novalis e introdusiguèt aital en Catalonha una bona part de la poesia alemanda.
En lo vessant personal, Joan Maragall foguèt un òme de raïses religiosas e una fòrta implicacion politica. Entre l'"adieu Espanha" e lo iberisme, la siá influéncia foguèt totjorn en vigor en Catalonha de manièra mai o mens visibla. Foguèt un personatge amb de contactes multiples, amb los que manteniá una vasta correspondéncia d'un interès que va mai enlà de çò purament anecdotic o biografic.
Un dels sieus felens es Pasqual Maragall i Mira, que foguèt President de la Generalitat de Catalonha (2003-2006).