Irmo o Lorien es, dins la mitologia de John R.R. Tolkien de la Tèrra Mejana, un Vala. Lo sieu nom original vòl dire Mèstre del desir, mas atanben a lo títol de Mèstre dels Somis. Lo nom de Lorien ven del luòc ont demora a Valinor. Es lo fraire de Mandos e de Nienna, e lo marit d'Estë.[1].

Lorien e Mandos son los Fëanturi, Mèstres dels Esperits. Lorien, lo mai jove d'ambedos, es lo mèstre de las visisons e dels somis. Lors jardins a Lorien, ont demora amb la sieuna femna Estë la Doça, son lo luòc mai magic del mond e son plens d'esperits. Totes aqueles que demoran a Valinor pòdon se pausar e de frescor a la fònt d'Irmo e Estë.

Quora lo solelh e la luna foguèron creats per Varda, aquesta decidiguèt que los dos vaissèls demorarián per totjorn al cèl. Foguèt principalament mercés a las pregarias d'Irmo e d'Estë, en tot soslinhar que dormir e se pausar serián forabandits de la Tèrra Mejana, que Varda tornèt considerar sa decision e laissèt un temps de nuèch [2].

Aprés la naissença de Fëanor, Miriel la sieuna maire, femna de Finwë, declinèt e Manwë la liurèt a Irmo per la suenhar.[3]

Referéncias

modificar
  1. a l'enciclopèdia d'Arda
  2. a Tolkiendil
  3. J.R.R. Tolkien (1977), Christopher Tolkien (ed.) The Silmarillion, Allen & Unwin, Suffolk ISBN 0-04-823139-8, "Quenta Silmarillion", pàg. 115