Los indoescitas fuguèron un pòble nomada que s'installèt en Afganistan, especialament en Bactriana vèrs 140 abC, puèi conquistèt una part del nòrd d'Índia.

Infotaula de grop uman
Lo reialme indoescita a son espandiment maximal
Tipeestat desaparegut e etnia Modifica el valor a Wikidata
ReligionBodisme Modifica el valor a Wikidata
ContinentAsia Modifica el valor a Wikidata

Nom e Origina

modificar
 
Guerrièrs possiblament escitas (Placas d'Orlat, Ozbequistan, sègle I apC)

Lo nom d'indoescita es donat als escitas qu'imigrèron dins lo mond indian. Los tèrmes escita e saka son sinonims. Escita èra utilizat per los grècs, mentre que saka èra lo nom donat per los aquemenidas per de nomadas iranians que vivián en Asia Centrala e al nòrd del Pont Euxin.

La migracion dels escitas vèrs lo Sud es ligada a aquela dels yuezhi[1]. Los yuezhi vivián dins las Regions de l'Oèst, nom donat par los chineses a de regions sovent pobladas de nomads. Vèrs 177 abC, los xiongnu desfaguèron los yuezhi que fugiguèron en Asia Centrala[2]. Lor migracion butèt davant els los escitas que prenguèron tamben lo camin del Sud[1]. En 129 abC, los yuezhi envasiguèron Bactriana[2].

Vèrs 140 abC, los escitas dintrèron dins lo sud d'Afganistan e s'establiguèron dins lo Sakastan « lo país dels sakas », un nom que mudèt en Seïstan, per venir l'actual Sistan[3].

Segon las fonts chinesas, los escitas, menats per Maues, seguèron una rota mai a l'èst, a travèrs lo Pamir e la valada de Gilgit, per arribar en Cashmir[1].

Istòria en Índia

modificar

Reialme indoescita

modificar

Vèrs 120 abC, Maues fondèt lo reialme indoescita que conquistèt de territòris dins lo nòrd d'Índia, subretot en eliminant los reialmes grecoindians[1],[3].

Satrapas occidentals

modificar

Segon la tradicion jaïna, un autre grop de sakas venguts del sud d'Afganistan, envasiguèron lo Sindh, puèi lo Gujarat e lo Rajasthan dusqua Deccan e Concan. Son coneguts jos lo nom de satrapas occidentals o kshatrapa[4].

Referéncias

modificar
  1. 1,0 1,1 1,2 et 1,3 Senior 2005.
  2. 2,0 et 2,1 Bracey n.d., The Chinese and the Yu-Chi.
  3. 3,0 et 3,1 Witzel 2003, p. 95.
  4. Witzel 2003, p. 96.
  • (en) R. C. Senior, 2005, Indo-Scythian Dynasty, Encyclopaedia Iranica, V:5, p. 485-487, available online at [1] (accessed on 20 May 2020).
  • (de) Michael Witzel, 2003, Das alte Indien, C. H. Beck Wissen, Munic, Verlag C. H. Beck.