Indemnitat de guèrra
Una indemnitat de guèrra, de còps dicha reparacion de guèrra, es una compensacion monetària ò materiala destinada a cubrir lei destruccions e lei bleçaduras entraïnadas per un conflicte armat. Generalament, es pagada per lo vencut e pren la forma d'una soma de pagar, de transferiments de marchandisas ò de bens e de confiscacions.
Istòria
modificarLo concèpte de sasida de bens ò de sòus apartenent a l'enemic es fòrça ancian car es atestat tre l'Antiquitat. Lo butin e lo tribut n'èran lei formas principalas. Lo premier èra una sasida dirècta de bens durant lo conflicte mai, tecnicament, èra possible tant per lo venceire que per lo vencut. Lo segond èra un ensemble de bens qu'un pòble ò qu'un Estat èra constrench de donar a un autre. Certanei tributs èran similaras ais indemnitats de guèrra modèrnas coma aqueu pagat per Cartage a l'eissida de la Segonda Guèrra Punica (219-201 avC)[1].
L'indemnitat de guèrra sota sa forma modèrna foguèt probablament imaginada en 1807 au Tractat de Tilsit. Vencuda, Prússia deguèt pagar una indemnitat de 100 milions de francs per cubrir de despensas militaras francesas en Alemanha. Dempuei aqueu tractat, l'integracion d'indemnitats de guèrra es venguda frequenta dins leis acòrdis de patz quand un dei dos camps es estat clarament batut. En certanei cas, es un biais de restrénher lei capacitats de reconstruccion dau vencut en li impausant de despensas suplementàrias après lo conflicte (Guèrra de 1870, Premiera Guèrra Sinojaponesa...). Durant la Segonda Guèrra Mondiala, Alemanha utilizèt tanben aqueu mejan per organizar lo pilhatge dei territòris ocupats en Euròpa.
Dempuei la segonda mitat dau sègle XX, de juristas assaian de definir, a partir dau drech internacionau més en plaça per lei Nacions Unidas, un sistèma permetent ai particulars de demandar reparar dei prejudicis causats per un Estat en guèrra. Pasmens, a l'ora d'ara, aquò es pas encara acceptat per leis Estats.
Annèxas
modificarLiames intèrnes
modificarBibliografia
modificar- (fr) General Bourelly, La Guerre de 1870-1871 et le traité de Francfort d'après les derniers documents, Perrin, 1912.
- (fr) Marcel Berger e Paul Allard, Les Dessous du traité de Versailles, 1933.