Henri Breuil
Henri Breuil foguèt un prèire catolic. Foguèt tanben un arqueològ e un preïstorian francés màger. Nasquèt lo 28 de febrièr de 1877 a Mortain, en Normandia. Moriguèt a L'Isle-Adam lo 14 d'agost de 1961 après una vida passada a classificar las industrias paleoliticas. Menèt tanben de recèrcas importantas sus las arts parietalas. Sa reputacion foguèt plan bona e pr'amor d'aquò foguèt escaissat "lo papa de la preïstòria".
| Henri Breuil (1877-1961) | |
  | |
| Naissença | 28 de febrièr de 1877 Mortain, Marga, França |
|---|---|
| Mòrt | 14 d'agost de 1961 L'Isle-Adam, França |
| País d'origina | França |
| Religion | catolicisme |
| Distincions | Medalha Daniel Giraud Elliot (1924) |
| Signatura |  |
Foguèt tanben sòci e amic de Pèire Telhard de Chardin. Faguèron amassa de recèrcas e d'escavaments en China dins las annadas 1930.
Vida
modificarJoventut e estudis
modificarNascut d'un paire procuror a Mortrain e de Cécile Morio de L'Isle, felena del general Annet Morio de L'Isle, Henri Breuil dintrèt al seminari Saint-Sulpice (Issy-les-Moulineaux) en 1895.
Pendent sos estudis descobriguèt las teorias evolucionistas. Foguèt ordenat prèire lo 9 de junh de 1900 mas obtenguèt de demorar sensa parròquia pr'amor que s'estimava mai contunhar sos estudis. Atal, poguèt se consagrar a de recèrcas que la tòca èra l'apologetica catolica.
Obtenguèt sa Licéncia d'Istòria Naturala en 1904.
La carrièra de preïstorian
modificarEn 1905, comencèt sa carrièra de professor. Ensenhèt la preïstòria a l'universitat de Friborg.
En 1910, a París, obtenguèt la cadièra d'etnografia istorica de l'Institut de Paleontologia Umana de París (Institut de paléontologie humaine) çò que ne faguèt lo primièr preïstorian professional de França.
De 1929 a 1947, foguèt professor al Collègi de França (Collège de France).
En 1938, foguèt tanben nomenat membre de l'Institut de França (L'Institut de France).
Òbra scientifica
modificarHenri Breuil trabalhèt mai que mai sus las arts parietalas e las indústrias preïstoricas.
Henri Breuil e las arts parietalas
modificarEn 1901, amb Denis Peironin e Joseph Louis Capitan, participa a de recèrcas en Dordonha a la descobèrta de caunas ornadas d'importància majora: la cauna de las Combarèlas e la cauna de Font de Gaume.
En 1902, estudia las pinturas de la bauma de Marsolàs (Nauta Garona) e de la bauma d'Altamira (Espanha).
Òbras
modificarLas òbras de Henri Breuil son plan nombrosas. Publiquèt mai de 800 articles, libres e contribucions.
Çaijos un florilègi de sas òbras porgit per la Bibliotèca Nacionala de França[1].
Cartailhac, E y Breuil, H (1906). La Caverne d'Altamira à Santillane près Santander. Imprimiere de Monaco. Monaco.
Alcalde del Río, H., Breuil, H., Sierra, L (1911). Les cavernes de la Region Cantabrique. Imp. A Chene. Mónaco.
Breuil, Henri y Bouillerot, Raoul (1912). La cachette de l’age du bronze de Choussy (Loir-et-Cher) - Les puits de la néropole barbare de Noiron-sous-Gevrey (Côte-d’Or) - Le Signe solaire en Grèce au VIIIe Siècle. Madeleine.
Breuil, Henri; Obermaier, Hugo y Alcalde Del Río, Hermilio (1913). La Pasiega à Puente viesgo. Ed. A. Chêne. Mónaco.
Breuil, H., Obermaier, H. y Vernet, W (1915). La Pileta a Benaoján (Málaga). Institut de Paleontologie Humaine, Fondation Albert I Prince de Monaco, Mónaco.
Breuil, H. y Burkitt, M.C. (1929). Rock Paintings of Southern Andalusia. A description of a Neolithic and Copper Age Art Group. Oxford University Press, Londres.
Breuil, H., y Obermaier, H. (1935). La Cueva de Altamira en Santillana del Mar. Tipografía de Archivos, Madrid.
Breuil, Henri; Reygasse, Maurice y Roffo, Dr P. (1936). Excursion archéologique dans l’Afrique du Nord.
Breuil, Henri y Lantier, Raymond (1951). Les hommes de la pierre ancienne.
Breuil, Henri (1952). Quatre cents siècles d'art pariétal. Les cavernes ornées de l'âge du renne. Montignac, Centre d'Études et de Documentation Préhistoriques.
Breuil, Henri (1955). Un gisement de l'âge de la pierre taillée à Fort Rousset. Tirée à part extra.
Breuil, Henri y Lantier, Raymond (1959). Les hommes de la pierrre ancienne (paléolithique et mésolithique).
Bibliografia
modificar- Broderick, Alan Houghton. Father of Prehistory. New York: William Morrow & Company, 1963.
- Arnaud Hurel, L'abbé Henri Breuil. Un préhistorien dans le siècle, CNRS Éditions, 2011 Présentation du livre
- Straus, L.G. "L'Abbé Henri Breuil: Archaeologist", Bulletin of the History of Archaeology. Vol. 2, No. 2. (1992), pp. 5–9.
- Straus, L.G. "L'Abbé Henri Breuil: Pope of Paleolithic Prehistory", Homenaje al Dr. Joaquín González Echegaray. Madrid: Museo y Centro de Investigación de Altamira, 1994, pp. 189–198.
