Hatebreed
Hatebreed es un grop american de metal hardcore, originari de Bridgeport, dins Connecticut. Lo grop es format en novembre de 1994 per Jamey Jasta, Dave Russo, Larry Dwyer e Chris Beattie. Influenciat pel thrash metal e lo punk, lo grop es vengut l'un dels precursors del metalcore american dins las annadas 2000.
|
Hatebreed
| |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Naissença | |||
| País d’origina | Estats Units | ||
| Genre(s) | Metal
Hardcòre | ||
| Annadas activas | Dempuèi 1994 | ||
| Labèl(s) | Victory Records | ||
| Site Web | https://www.hatebreed.com/ | ||
| Membres | Jamey Jasta, Frank Novinec, Chris Beattie, Wayne Lozinak, Matt Byrne | ||
| Identificants | |||
| |||
Biografia modificar
Hatebreed se forma a Bridgeport dins Connecticut, influenciat per la scèna hardcore nòvayorkesa amb de grops coma Agnostic Front, Cro-Mags o encara per de grands noms del thrash metal american tal coma Metallica, Slayer o per Sepultura, lo grop comença d'enregistrar una démo tres títols, puèi un primièr EP intitulat Under The Knife sul labèl independent Smorgasbord Recòrds en 1996, al passatge lo grop recruta un segond guitarrista, Wayne Lozniak. Aquel primièr EP passa per malha, e es sonque amb lo primièr album, publicat en 1997, Satisfaction Is the Death of Desire que Hatebreed se fa remarcar. AllMusic afirma "que lo resultat es un album furiós, encara mai dur que çò que Slayer aja pas jamai fach en una decada"[1]. La critica en general soslinha lo primièr esfòrç del grop, sonant aquel album de classic del hardcore[2]. Per aquel album lo grop coneis ja qualque cambiament, d'en primièr Dwyer es remplaçat a la guitarra per Loga Richards, Jamie Pushbutton remplaça Dave Russo a la batariá e Lozniak es remplaçat per Matt McIntosh coma segond guitarrista.
Hatebreed sòrt puèi de la scèna hardcore de la còsta Est per virar amb de grops coneguts mondialament tals que Slayer, Deftones o encara Napalm Death, alargant aital sos fans a de monde non acostumat al punk hardcore del grop. Aital en 2002 lo grop sòrt son segond album intitulat Perseverance e signe per la meteissa ocasion amb una major, Universal. La critica saluda lo cant de Jamey Jasta, e la ràbia e la poténcia del son. Kerry King, guitarrista de Slayer, collabòra tanben amb lo grop apondent un sòlo sus la cançon Final Prayer[3]. Autre cambiament de membres, McIntosh es remplaçat per Sean Martin a la guitarra, e costat batariá tres bateires se succedisson Rigg Ross (Skarhead, Madball) remplaça Pushbutton en 1999 abans l'arribada de Matt Byrne (All Out War) en 2000.
La fama del grop es alara de mai en mai granda, Jasta presenta tanben la nòva version de Headbangers Ball sus MTV2, canal sòr de MTV. En 2002, Lou Boulder Richards abandona lo grop. Hatebreed domrarà sens guitarrista fins a la sortida de Supremacy ont Frank 3 Gun (Ringworm, Terror) rejonch lo grop.[4] Hatebreed sortís l'annada seguenta, en 2003, l'album The Rise of Brutality, lo single This is Now passant sovent dins l'emission Headbangers Ball. Lo webzine Asice afirmant que « la musica es encara mai rapida e pesuga que sus Perseverance. »
En 2009, un pauc abans la sortida de For the Lions, Sean Martin anóncia sa partença del grop apuèi prèp d'una decada de bon e leials servicis. La rason principala es son desir de s'ocupar a plen temps de son salon de tatoatge (Brass City Tattoo). Serà remplaçat a sa plaça per Wayne Lozinak, un retorn en gràcia per l'ancian guitarrista de Hatebreed. Apareis subretot dins lo DVD de Hatebreed Live Dominance coma machinista e sus l'album Blackened amb Chris Beattie e Dave Russo [réf. necessària].
Lo gropa acaba l'enregistrament de l'album The Divinity of Purpose, que publica lo 29 de genièr de 2013. La cobertura es creada per Eliran Kantor (Testament, Sodom).[5]
Lo 13 de mai de 2016 pareis l'album The Concrete Confessional, seten disc estudiò de Hatebreed que sortís en jol labèl Nuclear Blast Entertainment e es produsit per Chris "Zeuss" Harris.
Lo 17 de junh de 2016, lo grop es a l'aficha del Hellfest sus la Main Stage 2.[6]
Lo 9 de junh de 2017, Hatebreed se produsís durant la segonda edicion del Download Festival París al Plessis-Patè.[7]
Lo 27 de novembre de 2020 pareis l'ochen album estudiò del grop, Weight Of The False Self. Dins una entrevista acordada a Hard Fòrça Revista en plen periòde de pandémie, lo guitarrista Wayne Lozinak declara : "Lo ’album deviá sortir en mai... Caldriá èsser en virada en aquel moment. Soi ja content qu'òm aja pogut sortir l'album abans l'annada venenta. Es ja una bona causa ! Totas las paraulas son estadas escrichas per Jamey Jasta e lo messatge principal es l'optimisme. Se volètz que las causas càmbien, vos cal metre al trabalh e esperar pas que los autres o fagan per vosautres."[8]
Estil musical e influéncias modificar
L'estil musical de Hatebreed es considerat coma de metalcore[9]. Lo grop es mai que mai creditat per aver lançat lo genre, en s'inspirant e en i mesclant los jos-genres del punk hardcore e del heavy metal coma lo thrash metal[9], en parallèla a d'autres grops de las annadas 1990 coma Earth Crisis, All Out War, Integrity e Converge. Grop important de la scèna hardcore, lo grop fach tanben part de la scèna metal.[10] Hatebreed descriu son pròpri estil jol tèrme de « hardcore metal » e lor cantaire Jamey Jasta de « hardcore coma Celtic Frost ».
Hatebreed s'inspira de grops coma Metallica, Pantera, Slayer, Madball, Subzero, Agnostic Front, Napalm Death, Overkill, Cro-Mags, Misfits, Suicidal Tendencies, Black Flag, Sepultura, Celtic Frost, Sick of It All, Mercyful Fate, Biohazard, Entombed e Motörhead[11]
Membres modificar
Membres actuals modificar
- Jamey Jasta – cant (dempuèi 1994)
- Chris Beattie – guitarra bassa (dempuèi 1994)
- Wayne Lozinak – guitarra (1994–1996, dempuèi 2009)
- Matt Byrne – batariá (dempuèi 2001)
- Frank Novinec – guitarra (dempuèi 2006)
Membres passats modificar
- Larry Dwyer, Jr. – guitarra (1994–1996)
- Dave Russo – batariá (1994–1996)
- Nick « Niquèl P » Papantoniou – batariá (1996–1997)
- Matt McIntosh/Mcintosh – guitarra (1996–1999)
- Lou « Boulder » Richards – guitarra (1996–2002 ; defuntat)
- Jamie « Pushbutton » Muckinhaupt – batariá (1997–1999)
- Rigg Ross – batariá (1999–2001)
- Sean Martin – guitarra (1999–2009)
Nòtas e referéncias modificar
- ↑ Adam Bregman, Satisfaction Is the Death of Desire Review by Adam Bregman, All Music
- ↑ Jeb Branin, Satisfaction is the Death of Desire, In Music We Trust
- ↑ Jason D. Taylor, Perseverance Review by Jason D. Taylor, All Music
- ↑ HATEBREED Frontman Says New CD Is 'An All-Out Onslaught Of In-Your-Face Brutality', Blabber Mouth, 28 d'abrial 2006
- ↑ Amy Sciarretto, Hatebreed, ‘The Divinity of Purpose’ – Album Review, Loudwire
- ↑ Hatebreed @ Clisson (Hellfest Open Air), Hard force
- ↑ Hatebreed @ Le Plessis-Pâté (Download Festival), Hard force
- ↑ Aude Paquot, Hatebreed interview, 25 novembre 2020
- ↑ 9,0 et 9,1 Mike DaRonco, Hatebreed Biography by Mike DaRonco, All Music,
- ↑ Jason D. Taylor, Perseverance Review by Jason D. Taylor, All Music
- ↑ Mike Hilleary, Hatebreed at the National, Style Weekly, 12 novembre 2009