Gregòri Ier
Gregòri Ièr (vèrs 540 - 12 de març de 604) foguèt lo 64en papa de la Glèisa Catolica Romana dau 3 de setembre de 590 au 12 de març de 604. Succediguèt a Pelagi II (579-590) e foguèt remplaçat per Sabinian (604-605).
Origina e premiereis annadas de sa carriera eclesiastica
modificarNasquèt vèrs 540 en Roma dins lo corrent de la reconquista d'Itàlia per lei tropas bizantinas de Justinian. Èra lo fiu dau senator Gordien qu'èra administrator d'un dei sèts arrondiments romans. En 572, foguèt nomat prefècte de la vila, çò que li permetèt de se familiarisar ambé la gestion deis afaires publics. Sostenguèt leis adversaris dei « Tres Capítols ». Puei, vèrs 574-575, venguèt monge e transformèt son ostau en monastèri. Gràcias a la fortuna de son paire, creèt tanben d'autrei monastèris en Sicília.
Ordonat diague per lo papa Pelagi II (ò benlèu Beneset Ièr), foguèt mandat a Constantinòple coma representant permanent dau papa. I demorèt fins a 585-586 e i aguèt un debat ambé lo patriarca a prepaus de la resureccion dei còrs. Foguèt tanben cargat d'atraire l'atencion de l'emperaire sus lo perilh representant per lei lombards arians en Itàlia e i escribèt divèrseis òbras d'exegèsi (Expositio in Job). Pasmens, son activitat foguèt limitada per son refús d'aprendre la lenga grèga ò la teologia orientala.
Pontificat
modificarRintrat a Roma dins un monastèri, foguèt elegit papa après la mòrt de Pelagi II per aclamacion dau clergat e de la populacion lo 3 de setembre de 590. Lo començament de son pontificat foguèt favorizat per la mòrt dau rèi lombard Autari e son remplaçament per Agilulf qu'èra mens ostil au catolicisme e que finiguèt per se convertir. Pasmens, Gregòri Ièr deviá faciar una situacion fòràa malaisada en causa dei combats entre Bizantins e Lombards, d'una epidemia de pèsta, de faminas recurrentas e, l'annada de son eleccion, d'una venguda deis aigas de Tigre que causèt de destruccions importantas dins la region e la vila romana. Ansin, durant la totalitat de son rèine, se preocupèt de restaurar e de redreiçar lo patrimòni de la Glèisa per melhorar son esplecha e l'avitalhament de Roma (revendicacion de tenements ocupats, nominacion d'intendents, fondacion de monastèris...). De mai, sostenguèt unei reformas administrativas a l'avantatge dei païsans e dei populacions ruralas qu'asseguravan la produccion de viures.
Aquela politica de redreiçament economic foguèt renforçada per la dubertura de negociacions ambé lei Lombards. Prenguèt l'iniciativa de signar de trèvas amb Agilulf en 595 e en 598. Gràcias a sei contactes ambé la frema d'Agilulf, favorizèt lo començament d'un movement important de conversions au sen de la populacion lombarda. Regardant l'expansion dau cristianisme, Gregòri Ièr mandèt tanben unei missions dins leis Illas Britanicas onte lei crestians èran menaçats per l'invasion saxòna. Donèt d'instruccions moderats, coma l'òrdre de convertir lei temples pagans en glèisa ò d'aprendre lei lengas localas avans d'acomençar la predicacion, e la conversion totala dei Saxons se debanèt sensa dificultat importanta en solament 60 ans. Aquò permetèt au papa de crear una Glèisa saxòna sota son autoritat dirècta. Aquò renforcèt la posicion pontificala e marquèt una etapa majora dins l'establiment definitiu dau papa coma cap suprèm de la Glèisa Occidentala.