Glaciacion de Mindel

La glaciacion de Mindel es la segonda glaciacion del Quaternari dins los Alps que s'estendèt entre −650 000 a −350 000 ans aperaquí[1].

Extension maximum de las glaças alpencas. En blau : limit de l'arc glaciari de Mindel – e de Riss.

Mindel es una ribièra d'Allgau en Bavièra. Dins l'Euròpa del Nòrd, li dison tanben aquel periòde « glaciacion elsteriana », del nom d'un afluent de Saale en Saxònia : Elster.

Es al començament d'aquela glaciacion que la megafauna foguèt pus rica en Russia e qu'arribèron en Euròpa de l'Oèst nombroses grands animals que dominaràn los paisatges durant de milièrs d'annadas[2].

Se tracta de la primièra glaciacion massisa demonstrada concernissent l'Euròpa del Nòrd.

Lo maximum d'aquesta glaciacion s'estendèt duscas al sud de las vilas de Drèsda, Chemnitz e Erfurt, al nòrd del massís de Harz e duscas la còsta de la mar del Nòrd seguissent la « linha Feuerstein ».

Veire tanben

modificar


Referéncias

modificar
  1.  Die Alpen im Eiszeitalter. 
  2. Bonifay, « Comparaisons entre les faunes préhistoriques d'Europe occidentale et celles d'URSS », Bulletin de la Société préhistorique française, vol. 76, no 9,‎ , p. 279-283 (ISSN 0249-7638, DOI 10.3406/bspf.1979.5219)