Glèisa de Sant Miquèu

En caplòc dera Val d’Aran, Vielha, mos trobam era glèisa de Sant Miquèu. Destaque era sua imponenta tor campanau, assetiada sus ua portada. Eth maçacap e arquières balhen caractèr militar ath campanau.

Glèisa de Sant Miquèu

Donadas
Tipe	Glèisa
Caracteristicas
Altitud	900 m
Localizacion geografica
Estat	Espanha
Comunautat autonòma	Catalonha
Província	Lhèida
Entitat territoriala singulara	Val d'Aran
Comuna	Vielha e Mijaran
Entitat singulara	Vielha
ben integrant del patrimòni cultural catalan
Activitat
Diocèsi Diocèsi d'Urgèl Religion Catolicisme

Laguens deth temple se consèrve ua jòia deth romanic: eth Crist de Mijaran, et quau formaue part d’un ensem escultoric mès ampli, un devarament.

• 
  Glèisa de Sant Miquèu

Çò de prumèr qu’atire era atencion deth visitaire quan s’enguarde er exterior dera glèisa de Sant Miquèu ei era sua imponenta tor campanau deth sègle xvi, assetiada sus ua portada en nartèx o nèira. Era madeisha solucion arquitectonica la veiram en Sant Martin de Gausac. Era portalada, datada entre es sègles xiii e xiv, deven un fidèu testimòni dera evolucion artistica deth lenguatge romanic de cap as prumères formes gotiques: s’estructure a compdar de cinc arcs apuntats en degradacion a on se scenifiquen diuèrsi passatges biblics (era resurreccion, era gloria e eth lunfèrn o Judici Finau) a trauèrs d’elements escultorics antropomorfics. Trapam es madeishi elements ena portalada de Sant Estèue de Betren. Abantes d’entrar laguens dera glèisa, cau centrar era atencion en Crist Crucificat que presidie eth timpan dera antica portada originau romanica e qu’actuaument demore encastrat en mur de cogant junhut ara portalada; mòstre era tipica disposicion frontau e planèra deth Crist crucificat romanic, sonque vestit tamb un pelhòt (perizonium) enquias jolhs.

• 
  Crist de Mijaran

Un còp laguens dera bastenda religiosa, destaque eth batiader damb ua iconografia de motius vegetaus esculpida en relèu, fòrça pròpia des batiaderes araneses deth sègle xiii. Ath hons dera nau, subergés eth retaule que decòre era absida centrau, d’estil gotic e atribusit ath Mèstre de Vielha (s. xv). Mès, sens dubte, era pèça mès emblematica que sauve autuament era glèisa ei eth Crist de Mijaran, ua talha romanica que formaue part d’un ensem escultoric mès ampli -un devarament-, pertanhent ara epòcs màger deth talhèr d’Erill la Val e qu’ei considerada ua des pèces mès representatives dera escultura rominca deth sègle xii.