Furtivitat
La furtivitat es la caracteristica d'un sistèma militar concebut per aver una signatura reducha ò normala, çò que li permet de venir mens detectable ò mens identifiable. Aqueu concèpte es aparegut a la fin deis ans 1970 quand lo desvolopament de l'informatica permetèt de calcular la superficia de deteccion deis avions sus lei radars. Estendut a divèrsei tipes de veïculs (naviris, avions, elicoptèrs...), es vengut un aspècte important de la guèrra modèrna.
Principi modificar
Un veïcul militar emet e recebe d'energia, sota forma electromagnetica (radiocomunicacions, radar embarcat, radars enemics...), termica (gas cauds en sortida dau propulsor...) ò acostica (sonar actiu, bruch de motor...), dins totei lei direccions. Captada per lei sistèmas de deteccion, aquela energia permet de detectar, d'identificar e de perseguir aqueu veïcul.
L'objectiu de la furtivitat es de trebolar aqueu mecanisme. Per aquò, s'utiliza plusors procès principaus. Lo premier consistís a modificar la forma de l'energia emesa ò rebatuda per la concentrar dins una direccion donada ò, au contrari, per la dispersar d'un biais pus unifòrme. Una segonda tecnica es l'utilizacion de materiaus absorbents que limitan la reemission de certanei raionaments. Es tanben possible d'utilizar de sistèmas actius capables d'enganar lei sistèmas de deteccion enemics. Enfin, especialament dins lo domeni maritim, la reduccion dau bruch pòu èsser un mejan fòrça important per complicar la deteccion d'un veïcul.
Lei tecnicas de camoflatge son de còps integradas au concèpte de furtivitat.
Annèxas modificar
Liames intèrnes modificar
Bibliografia modificar
- (fr) Doug Richardson, Les avions furtifs, Atlas, 1991.