Ferabràs
Ferabràs (forma occitana; en francés es Fierabras) es un roman occitan de tematica epica carolingiana, escrich entre 1230 e 1240 e que compta aperaquí 5.000 vèrses. Es una adaptacion d'un cant de gesta francés de meteis nom qu'es de cap a 1170.
L'istòria
modificarL'òbra conta de batalhas legendàrias, e entremièg l'istòria d'una sarrasina que ven crestiana per amor. Carlesmanhe ataca Espanha per i recuperar las relíquias de la Passion, que son dins las mans de l'emir Balan, que son filh, un gigant de mai de quatre mètres sonat Ferabràs, es un eròi vertuós. Vençut per Olivièr durant un combat, es illuminat per l'Esperit Sant e se convertís al cristianisme. Atacat pels sarrasins, es embarrat per son pare dins una torre. Pasmens sa sòrre Floripar, qu'es enamorada de Guiu de Borgonha, ajuda Rotland e Carlesmanhe a véncer Balan, que morirà en se negar a se convertir al cristianisme. L'òbra es una exaltacion del cristianisme coma vertut fantastica mai que coma un fe.
Lo tèxt occitan inspirèt una version posteriora en italian, lo Cantare di Fierabraccia e Ulivieri dins la segonda part del sègle XIV. N'existisson tanben doas versions anglesas Sir Ferumbras (de la fin del sègle XIV o de la debuta del XV) e Firumbras qu'es incomplet. Una òbra anglesa del sègle XV Sowdon of Babylon combinèt aquesta istòria amb una autra òbra. L'escrivan espanhòl Calderón de la Barca empleguèt qualques elements d'aquesta istòria dins son drama La puente de Mantibile.
En 1823, lo compositor Franz Schubert escriguèt una opèra que sonèt Fierrabras, que se fondamentava sus cèrtas istòrias a l'entorn de la conversion del cavalièr.
Lo baume de Ferabràs èra un pocion magica que lo cavalièr trobèt dins sas aventuras e que foncionava coma gariment universal. Sa fama s'esperlonguèt mai enlà de las istòrias carolingianas e apareguèt coma un motiu dins lo Quichòte.