Evangèli de Pèire
L'Evangèli de Pèire es un evangèli apocrif que se coneis solament fragmentàriament, mercés a un manuscrit grèc trobat a Egipte l'an 1886.
Escrit a la primièra persona, lo narrator s'identifica com Simon Pèire (verset 60), los savents actuals escartan que pòsca èsser escrich per l'apòstol. Sols demòra la partida corresponent a la passion i resurreccion de Jèsus Crist, amb d'importantas diferéncias al respècte de la narracion dels evangèlis canonics. Unes autors donan coma data de composicion l'an 70; alara, seriá contemporanèu dels evangelis sinoptics, mas la màger partida dels cercaires la situan dins la primièara mitat del sègle II.
Contengut modificar
Lo recit de la passion de Jesus Crist presenta d'importantas diferéncias al respècte dels evangèlis canonics. D'un costat es Eròdes I Agripa, non pas Ponç Pilat, qu'ordona l'execucion de Jèsus, e lo monarca tot coma los jutges vòlon pas se declarar innocents de la sang de Jèsus. Dins lo recit de la crucifixion se tròban de frasas diferentas, coma al verset 10," Mes se calava coma se sentisse pas cap de dolor", o, quand, al moment precedent la mòrt, Jèsus crida: "Ma Fòrça, ma Fòrça miá, m'abandonès!" (verset 19), puslèu "Mon Dieu, mon Dieu, perqué m'abandonès?"[1][2] (Marc 15,34).
Après la mòrt de Jèsus, lo recit contunha de descriure la sepultura per Josèp d'Arimatèa. Explica d'en primièr lo fra dels discípols (verset 26). Comes se passa dins l'Evangèli segon Matèu, los prèires ebrièus demandan a Pilat de soldats que vigilen lo cavòt.[3] Dona de detalhs nòus coma, per exemple, que lo centurion se sonava Petroni.
La diferéncia mai importanta amb los evangèlis canonics es la Resurreccion de Jèsus, que ne son de testimònis dirèctas los guardas romans e autres personas. Pendent la nuèch, s'entend "una granda votz dins lo cèl" (verset 35), se dobriguèron los cèls e davalèron dos òmes dins d'un grand treslús.[4] La pèira que barrava lo sepulcre se dobriguèt, e los dos òmes dintrèron. Enseguida los gardas veson sortir del sepulcre a tres òmes, "dos d'eles servissián de supòrt a un tresen, e una crotz en darrièr d'eles" (verset 39).[5] Totes tres son fòrça grands. S'ausís una votz en venent dels cèls que demanda: "Prediquès a aqueles que dormissen?" E la crotz respond: "Òc" (verset 41-42).
Los testimònis explican a Pilat los fachs, que reïtèra la culpabilitat dels josieus (verset 46). Aqueles li suplican que se garde silenci, e lo governador i consent. L'endeman, Maria Magdalena arribèt al sepulcre, lo trobèt void, amb un jove vestit de blanc segut sus la sepultura, fòrça semblable al relat de Matèu e mai se i a unas diferéncias entre las doas versions.[6] Lo manuscrit s'acaba a la mitat d'un episòdi que descriviá segurament l'aparicion de Jèsus als sieus discípols, al verset 60: "Ièu, Simon Pèire, quand a ièu, e Andrèu, lo mieu fraire, prenèm las nòstras rets e cercam la mar, anant en companhiá de Leví aquel d'Alfèu, a qui lo Senhor...".[7]