Joan Zonaras
Joan Zonaras (vèrs 1074 - mòrt après 1159) foguèt un foncionari, un teologian e un istorian bizantin dau sègle XII. Es considerat coma un deis istorians pus important dau sègle XII.
Sa vida es mau coneguda. Sembla eissit d'una familha que fasiá partida de l'aristocracia civila. Son paire èra un foncionari imperiau avans de se retirar coma abat d'un monastèri. Joan Zonaras recebèt ansin una bòna educacion que li permetèt de venir a son torn foncionari. Mostrèt tanben rapidament un interès per l'escritura de poèmas e de discors. Remarcat per l'emperaire Alexis Ièr Comnèn (1081-1118), foguèt cargat de redigir un commentari sus lo drech canon e venguèt cap de la cancelariá imperiala puei cap dau departament juridic. Dins lo corrent deis annadas 1130, se retirèt dins un monastèri après la mòrt de se frema e d'un mens un de seis enfants. I escribuèt son òbra principala, l’Epitome historion, entre 1135 e 1145.
Son òbra literària es fòrça importanta car escriguèt sus de subjèctes variats. Pasmens, sei dos domenis principaus foguèron la teologia e l'istòria. Son estile èra clar e concís mai, coma la màger part deis escrivans bizantins, utilizava un lengatge inspirat dau grèc atenenc antic. Son trabalh pus important es l’Epitome historion qu'es una istòria dau mond de la Creacion a la mòrt d'Alexis Comnèn en 1118. Es l'istòria medievala en lenga grèga pus lònga que foguèt conservada. A respèct dei trabalhs de sei contemporanèus, coma Ana Comnèn, a la particularitat de presentar d'un biais negatiu leis eveniments dau rèine d'Alexis Comnèn considerat coma un dictator per l'autor.