'''AntòneAntòni''' Hippolyte '''Bigòt''', nascut a [[Nimes]] lo [[27 de febrièr]] de [[1825]] e mòrt a Nimes lo [[7 de genièr]] de [[1897]], esfoguèt un poèta francésoccitan d'expressionque [[Lengadocianconeguèt (dialècte)|lengadociana]]una ([[provençal]],brava dialèctecapitada dins l'airal de Nimes) durant lo sègle XIX.
==Biografia==
Eissit d'una familha [[protestanta]], instruch, escapaescapèt als trabalhs delsdel campscampèstre, al trabalh manual tan espandit a aquela epòca e se destinadestinava al comèrci.
Dins los [[ans 1850]], fafaguèt la coneissença de [[Joan Reboul]], puèi de [[Loís Roumieux]] amb lo qual debuta dins la literatura. En [[1854]], [[Frederic Mistral]] e sos amics escrivans occitans provençalsde Provença fondan lo [[Felibritge]] e convidan Antòni Bigòt a los rejónher. S'i refusa per gost d'independéncia e perque vòl cantar sa vila de [[Nimes]] dins son lengatge pròpri, son « "impur patés que s'atuda » ": la lenga mai populara de la vila.
En [[1861]], venvenguèt membre correspondent de l'[[Acadèmia de Nimes]], puèi membre a part entièra en [[1864]]. En [[1865]], es membre del Consistòri de la [[Glèisa reformada de França|Glèisa reformada]]. Morís a son domicili de la carrièra Cart, lo 7 de genièr de [[1897]], daissant darrièr el lalo renomadarenom d'un poèta estimat e d'un òme just e drech.
En [[1903]], jos l'influéncia de son amic e contunhaire Jean Mejean, se quilha lo bust d'Antòni Bigòt prèp de l'estatua de Joan Reboul en bas del grand escalièr del Jardin de la Font. [[Gaston Domergue]], alara ministre, esèra present a la ceremònia.
Antòni Bigòt (protestant e republican) es estat sovent opausat (legitimament o pas) a [[Joan Reboul]] (catolic e reialista).
