Istòria de Joan-l’an-pres : Diferéncia entre lei versions

Pichon Joan es educat per sa grand ambe de principis qui li son pròpis (enter autes, d'evitar la cortesia e l'umilitat per se poder s'impausar). Ela vòl que Joan anga a l'escòla mes el se causís una autra dralha en s'entrainant a lançar de peiras ambe precision, o a lançar barròts dins las cambas de las lèbras. Coma i a pas pro de lèbras per s'entrainar, ensaja sus son ase qui cad de dolor e qui demora al sòl una estona. Quand se maina de çò qu'a fach, Joan ensaja de lo consolar e la bèstia se venja en i botant los sasbòts sul ventre e sus la gauta.

Per plan faire, Joan se provesís d'un siblet de garda vinha per se poder faire passar un d'eles e veire se i reponon o pas quand sibla. Mas un còp qu'es a raubar persecs dins l'òrt de Monsur Sestièr es près e estacat per un garda vinha qui se'n va cercar son mèstre en tot laissar Joan jos l'agach de son pichon filh. Aquèl aima fòrça lo siblet. Joan ne profita per i perpausar de i donar s'acceptar de se daissar estacar a sa plaça. O fan antau e alara Joan i daissar siblar e sibla el meteis çò qui fa arriba encara mai lèu Monsur Sestièr e lo garda vinha. Arribat lo premièr e prenent lo mainatge per lo panaire, Monsur Sestièr se botar a lo corregir. En vesent aquò, son paire ataca Sestièr e es lèu ajudat per un autre garda vinha. Assoman lor mèstre e fuejon e Joan passa de raubaire a temoenh e obtien quitament le plaça de garda vinha, e sons beneficis.