Pèire Bèc : Diferéncia entre lei versions

Contengut suprimit Contengut apondut
Capsot (discussion | contribucions)
Capsot (discussion | contribucions)
mCap resum de modificació
Linha 4 :
}}
 
'''Pèire Bèc''' (en [[francés]]: ''Pierre Bec''; [[París]], [[11 de decembre]] de [[1921]] - [[Peitieus]], [[30 de junh]] de [[2014]]) foguèt un [[lingüista]], escrivan, poèta e erudit occitan. Professor a l'[[Universitat de Peitieus]] fins a sa retirada en 1989, foguèt un dels mai eminents especialistas de la literatura e de la [[lenga d'òc]]. Son prètzfach de lingüista comencèt en 1968 amb la publicacion de sa tèsi ''Les Interférences linguistiques entre gascon et languedocien dans les parlers du Comminges et du Couserans''. Editèt puèi un libre de divulgacion important per la filologia e dialectologia occitana: ''Manuel pratique d'occitan moderne'' en 1973.
 
Son prètzfach de lingüista comencèt en 1968 amb la publicacion de sa tèsi ''Les Interférences linguistiques entre gascon et languedocien dans les parlers du Comminges et du Couserans''. Editèt puèi un libre de divulgacion important per la filologia e dialectologia occitana: ''Manuel pratique d'occitan moderne'' en 1973. Foguèt lo primièr lingüista que realizèt un trabalh scientific per estandardizar l'occitan sus de basas racionalas, al començament dels ans 1970 (vejatz [[occitan larg]]). Participèt tanben en 1982 a la [[Comission de Normalizacion Lingüistica de l'Aranés]], amb [[Jacme Taupiac]] e [[Miquèu Grosclaude]] que bastiguèt la nòrma lingüistica actuala, oficializada en 1983. Demest sas autras òbras mai importantas, cal citar ''Manuel pratique de philologie romane'' e sa ''Langue occitane'' (colleccion Que sais-je ?).
 
Aguèt un ròtle important tanben coma [[occitanisme|militant occitanista]] qu'aprèp d'aver participat a la fondacion de l'[[Institut d'Estudis Occitans]] n'ocupèt la foncion de president de 1962 a 1980. Per sa trajectòria e produccion ricas se vegèt recompensat lo 25 d'octobre de 2010 quand la [[Generalitat de Catalonha]] li decerniguèt lo primièr [[Prèmi Robèrt Lafont]] tot bèl just creat.
 
Per sa trajectòria e produccion ricas se vegèt recompensat lo 25 d'octobre de 2010 quand la [[Generalitat de Catalonha]] li decerniguèt lo primièr [[Prèmi Robèrt Lafont]] tot bèl just creat.
Demest sas autras òbras mai importantas, cal citar ''Manuel pratique de philologie romane'' e sa ''Langue occitane'' (colleccion Que sais-je ?).
 
== Biografia ==
Pèire Bèc nasquèt a París en 1921 d'un paire gascon exiliat dins la capitala francesa e d'una maire creòla. La familha tornèt al país quand l'enfant aviá 10 ans e s'installèt a [[Casèras]]. Aital descobriguèt e comencèt a s'interessar a la lenga occitana. Faguèt pas d'estudis segondaris e se trobèt alara obligat a far de trabalhs divèrses. Faguèt alara d'interprèt pels refugiats durant l'epòca de la [[Guèrra Civila Espanhòla]] abans d'acceptar de venir velhaire de nuèch dins un burèu de las Pòstas del temps que se preparava per passar lo bachelierat.