Wikipèdia

Max Roqueta : Diferéncia entre lei versions

Navigar dins l'istoric
← Cambiament precedentDiferéncia seguenta →
Contengut suprimit Contengut apondut
VisualWikitext
Linha 8 :
L’internat de medecina, seguit de tira pel servici militar, totes dos efectuats a [[Tolon]], marca una cèrta rompedura dins son activitat occitanista (1933-1935). Membre de la Societat d’Estudis Occitans (S. E. O.), assegura las foncions de cap-redactor de la revista ''Occitania, organ mesadièr de la joventut occitanista'' de 1936 a la guèrra (dirigit per [[Carles Camprós]] e [[Marcel Carrières]]). De 1936 à 1946, exercís la medecina a [[Aniana]] ([[Erau (departament)|Erau]]), puèi perseguís sa carrièira fins en 1974 coma mètge d’igièna escolara (1946-47) e mètge-conselh de la Securitat Sociala a [[Montpelhièr]].
 
Amb lo Doctor [[Ismaèl Girard]] e [[Camilha Soula]], fonda en 1945 l’[[IEO|Institut d’Estudis Occitans]] (I. E. O.) e succedís a [[Joan CassouCasso]] a sa presidéncia. A partir de setembre de 1954, assegura la direccion de la novèla ''revista trimestriala occitana e catalana'' Vida Nova. En 1962 a [[Avinhon]], pendent un congrès e en preséncia de [[Miguel Angel Asturias]], [[Pablo Neruda]], [[Henry Miller]] e [[André Chamson]], fonda, amb l’ajuda de [[Joan Camp]] e [[Jòrgi Reboul]], lo Pen-Club de lengaLenga d’òc que presidís puèi. De 1978 a 1983, dirigís tanben la revista literària ''Oc''. A los que precedisson, cal apondre qualques noms que Max Roqueta revendica lor fòrta influéncia intellectuala e una longa amistat: l’escrivan rosselhonés [[Josep Sebastià Pons]] (1886-1962), l’escultor rosselhonés [[Enric Frère]] (1908-1986), lo pintor montpelhierenc [[Jòrdi Deseuse]].
 
Son primièr escrich publicat foguèt aculhit en 1927 per la revista ''La Campana de Magalouna''. Son òbra se debana doncas sus 72 annadas ininterrompudas e non acabadas d’escritura e de publicacion. Una proporcion importanta de poèmas e de pròsas pareis primièr dins de revistas abans d’èstre publicada en recuèlhs poetics o volums. Max Roqueta collabòra aital, cronologicament, e per las mai importantas d’entre elas, a las revistas aquestas : ''La Campana de Magalouna'' (1927-30), ''Le Nouveau Languedoc'' (1931-32), ''Calendau'' (1933-1942), ''Trencavel'' (1937), ''Occitania'' (1936-1939, 1948), ''Terra d’Oc'' (1941-1945 e cronica ''Dins la boca del poble d’Oc''), ''L’Ase negre'' (1946-1947), ''L’Avant-scène'' (1955, 1957), ''Cahiers du Sud'' (1942), ''Letras d’oc'' (1965-1966), ''Oc'' (1931-1998), ''Connaissance du pays d’oc'' (1981), ''Folklore'' (1944, 1980, 1985), ''Obradors'' (1971-72), ''Vida nòva'' (1955-1962, 1974). A mancat d'aver lo [[Prèmi Nobel de Literatura]].
Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/wiki/Max_Roqueta »