Escudariá
Una escudariá (var. escuderia, arc. escura) es un bastit destinat al lòtjament dels equids, subretot dels cavals. Se presenta jos la forma d'un bastit unic o mai dispausatss a l'entorn d'una cort centrala. Los diferents elements que la compausan devon satisfar las condicions d'utilitat e d'igièna necessàrias al manten en interior dels equids. Diferents tipes de lòtjament son possibles: lòtja, castron estabulacion liura. Dins una escudariá, los cavals son totalament dependents dels umans.
Lòtjament modificar
Lòtja modificar
La lòtja (box en anglés) es un luòc tancat ont lo caval sol sens èsser ligat,. Lo volum es d'environ 27 m³. Dins una lòtja, lo caval a la possibilitat de manjar de palha, se virar, se colcar liurament e passar la tèsta fòra,,[1].
La lòtja deu possedir una aeracion importanta e un sol adaptat permetent de lo netejar aisidament sens èsser limpant. La temperatura deu èsser equilibrada tot lo long de l'annada, pas mens de 10 °C l'ivèrn e pas pus de 18 °C l'estiu. Dèu tanben èsser esclairada, aver un anèl de ligam, d'un abeurador e un manjador.
Castron modificar
Dins un castron, lo caval es ligat tèta a la paret e separat dels autres per una barralha laterala. Sa libertat de movement es limitada. Debans cada caval son plaçats un rastèl pel fen e una grépia. Un sistèma corredís ligal a son cabestre li permet de se jaire. Lo castron a l'avantatge d'èsser d'entreten aisit la zona de depausa del fems es sempre accessible. Mai, lo caval podent pas virar pòt pas majar la palha lorda e riscar d'èsser infectat pels parasitas intestinals.
Aqueste tipe de lòtjament tend a desaparéisser.
Estabulacion liura modificar
L'estabulacion liura es un espaci cobèrt ont mai d'uns equids coabitan. Es plan sovent utilizada pels pònis,. Aqueste tipe de lòtjament demanda de precaucions. Los equids devon èsser desferats dels posteriors e cal far atencion al racionament per que cada individú posca manjar, quina que siá sa plaça dins la ierarquia.
Trebles del comportament modificar
Lo caval es naturalament pas fach per viure sol e embarrat, la vida al prat amb de congenèrs essent çò que paréis mai a las condicions de vida a l'estat natural[2]. Pòt donc desvolopar de trebles del comportament se tradusent per de mordejadas, de virar redonds, balanç d'un pè sus l'autre, mordejar un supòrt en avalant d'aire, se piejar sus supòrt per contractar sos muscles en aspirant d'aire[3].
De mejans d'accion existisson per estalivar de tals comportaments. Lo caval dèu èsser sortit mai sovent possible que demore pas tota la jornada entre las parets. La preséncia d'un companh coma una cabra o una pola es tanben benefic, tot coma lo facha qu'entre doas lòtjas los cavals vesins pòscan se veire e se sentir. Per trompar lo languimenti, existís de joginas d'escudariá. Lo fach de fraccionar lo trabalh e loss repais fan tanben un pro bon benefici.
Nòtas e referéncias modificar
- ↑ Catherine Malen, Bernard Muret et Laurence Jacquey, Être cavalier Galops 1 à 4, Editions Lavauzelle, , 128 p. (ISBN 9782702503690, OCLC 41522984), p. 25-26
- ↑ Julie Deutsch, Les soins aux chevaux, Editions Artemis, , 128 p. (ISBN 2844166415 et 9782844166418, lire en ligne), p. 27-28
- ↑ Laurence Grard Guénard, Les fondamentaux de l'attelage: Galops 1 à 7, Editions Amphora, , 351 p. (ISBN 2851807382 et 9782851807380, lire en ligne), p. 166-167
Annèxes modificar
Articles connèxes modificar
Bibliografia modificar
- Collectif, « A l'écurie », dans La Grande Encyclopédie Fleurus Cheval, Fleurus, , 320 p. (ISBN 9782215051756), p. 156-157
- Andrea Fitzpatrick, « A l'écurie », dans Le Monde fascinant des chevaux, Paris, Nov'edit, , 437 p. (ISBN 9782350332086), p. 302-311
- Hélène Roche, Mon cheval est-il heureux à l'écurie ?, Paris, Belin, , 160 p. (ISBN 2701190029 et 978-2701190020)
- Brigitte Benoist et Benoît Rémond, « L’écurie active : une conception innovante », Réseau Économique de la Filière Équine, (lire en ligne)