Equacion de Schrödinger
L'Equacion de Schrödinger qu'ei ua equacion perpausada per lo fisician austrian Erwin Schrödinger en 1925 qui descriu, en mecanica quantica (o fisica quantica), l’evolucion d’ua particula o d’un sistèma dens lo temps. Qu’ei l’equivalent de la dinamica en mecanica classica.
Istòria modificar
A la debuta deu sègle XXau, lo monde scientific qu’a entenut la lutz qu'èra au còp onda e corpuscula. Louis de Broglie que generaliza aquera proprietat a totas las particulas conegudas. C. J. Davisson et L. H. Germer que van confirmar la validitat d’aquera generalizacion per ua experiencia.
Atau, Louis de Broglie qu’associa ua frequéncia ν e ua longor d’onda λ a cada particula liura d’energia E e de quantitat de movament p :
dab h : constanta de Planck.
En 1925, Erwin Schrödinger, en tot hèr un parallèle enter l’optica e la mecanica, que va generalizar enqüèra l’equacion a totas las particulas qui an ua massa non relativista, e qui son sosmetudas a ua fòrça qui derivan d’ua potenciau V(r). La navèra equacion que permet d’explicar mei d’un fenomèn coma les rajas d’emission de l’idrogèn.
En 1926, Max Born que balha ua explicacion fisica a l’equacion de Schrödinger. Aquera equacion qu’introdusish un caractèr probabilista e mei d’un fisician de l’epòca que se’n véser entà l’acceptar.
L’equacion modificar
|ψ(t)⟩ qu’ei lo vector d’estat. Que conteng totas las informacions suu sistèma. Ĥ qu’ei ua observabla, dita Hamiltonian, qui ditz l’energia deu sistèma. Que s’agish d’ua equacion diferenciau :
dab :
i : nombre imaginari
ħ : constanta de Dirac ; ħ=h/2π ; h : constanta de Planck