Dièsi
Ua (o un) dièsi, dens lo solfegi qu'ei un signe d'alteracion qui, hicat davant ua nòta deu pentagrama, e lhèva aquesta d'un miei ton.
Ua o mantuas dièsis que pòden estar estar marcadas a la clau e atau aplicà's suber tota la particion. Dens aqueste cas un becaire hicat sus la particion davant ua nòta qu'anulla temporaument sus era l'alteracion de la dièsi. Se la dièsi b'ei marcada dens ua mesura, que s'aplica sus totas las nòtas de medish nom dinc au cap de la mesura au mens qu'un becar e vienga restituir la valor iniciau de la nòta.
A la clau, las dièsis que's botan dens l'òrdi seguent : Fa, Do, Sol, Re, La, Mi, Si ; aquò e significa que si la clau be conta pas sonque ua dièsi, qu'ei lo fa ; se son duas, alavetz que son fa e do ; se son tres, fa, do e sol eca. Lo nombre de dièsis que determina la tonalitat d'ua particion : sia sus ua gama majora, sia dens la soa relativa menora.
Ua dobla dièsi qu'existeish tanben e que hè alavetz pujar la nòta d'un ton sancèr.
Ligams extèrnes
modificarPer las tonalitats majoras e menoras determinadas peu nombre de dièsis espiar :
