Conferéncia de Berlin
La Conferéncia de Berlin es una conferéncia internacionala que se debanèt dau 15 de novembre de 1884 au 26 de febrier de 1885. Reüniguèt, a l'iniciativa dau cancelier alemand Otto von Bismarck, 13 Estats europèus e leis Estats Units. Son objectiu èra de definir lei règlas oficialas en matèria de colonizacion. L'objectiu segondari de Bismarck èra d'entretenir lei desacòrdis coloniaus entre França e lo Reiaume Unit.
Per aquò, lo govèrn alemand acceptèt de sostenir la revendicacion francesa de definir de règlas claras per prendre possession d'un territòri (ocupacion efectiva dau terren ò tractat amb leis indigèns notificats ais autrei poissanças, respècte dei regions ja tengudas per una autra poissança) mai sostenguèt l'adopcion, segon lei demandas de Londres, d'un principi d'internacionalizacion dei fluvis Còngo e Nigèr e de libertat de comèrci dins lo bacin « convencionau » de Còngo. D'efiech, aquelei decisions contradictòrias venguèron una fònt de tensions entre Francés e Britanics. Entre leis autrei decisions generalas presas per lei participants figurèron l'enebiment de l'esclavatge e de la tracha negriera, la reconoissença de la sobeiranetat de l'Estat Liure de Còngo e divèrseis acòrdis de partiments regionaus entre poissanças europèas.
Lo resultat de la conferéncia foguèt una acceleracion de la colonizacion d'Africa per lei principalei poissanças europèas. En parallèl, en Euròpa, lei tensions francoanglesas menèron Londres a signar d'acòrdis navaus amb Itàlia e Àustria-Ongria. Aquò èra un succès important per Alemanha car renforcèt l'isolament francés. Pasmens, la mòrt de l'emperaire Guilhèm Ièr en 1888 menèt a la demission de Bismarck en 1890 e a l'adopcion d'una politica pus egemonista per Berlin. A tèrme, aquò favorizèt la formacion de la Tripla Entenduda.